Will Evans
Guillaume Varki
1. Data urodzenia: 13.02.1988
2. Zainteresowania:
Czymże może interesować się chłopak z arystokratycznej rodzinki? Ma wyjątkowy talent do gry aktorskiej? A może wróżka wywróżyła mu świetlaną przyszłość na laurach, gdzie tłum ludzi będzie obdarowywał go gromkimi brawami. Bądź jest po prostu sobą. Nie szukającym rozgłosu, ponieważ on sam się wokół niego tworzy. Nie szukający przygód na jedną noc, one same przybywają. Nie wygląda on raczej na romantyka, choć gra na pianinie w jakiej się specjalizuje właśnie z takim typem mężczyzny się kojarzy. Will nie gra smutnych Szopenowskich melodyjek, do Bacha też się raczej nie przyznaje. Tworzy własne kompozycje, w czasie gdy większość osób w jego wieku imprezuje. Uważasz, że jest istnym nudziarzem? Przykre, że właśnie w tym momencie to tylko zwykłe pozory. Brzdąkaniem na gitarze na pewno nie pogardzi, daje mu to tyle samo satysfakcji co i gra na pianinie. Cóż jak większość „artystów” poprzez grę wyraża swoje uczucia, ale W. robi to tylko z jednego powodu. Na pewno nim nie jest podbijanie dzięki temu kobiecych serc, ani marzenia wystąpienia na wielkiej scenie wśród wielu znanych wirtuozów. Robi to dla własnej przyjemności. Być może, nie sprawia mu to stu procentowej poprawy humoru, ale w znacznym stopniu go naprawia. Prócz owych zainteresowań przedstawionych powyżej Will imprezuje jak przystało na klimaty NY, papierosami, cygaretkami oraz innymi tego typu świństwami również nie pogardzi. Natomiast używki różnego rodzaju są jakby jego przystawką do kolacji.
3. Opis wyglądu:
Willa nie trudno nie rozpoznać wśród tłumu osób przechadzających się ulicami Nowego Jorku. Ma on swój specyficzny urok, pozwalający na to, aby go wyróżnić. Przede wszystkim jest właścicielem ciemnych jak węgiel oczu. Czasem jego spojrzenie nie oznacza nic, albo po prostu standardowe „odwal się” bądź „żegnam sprzed moich oczu”. Nie można również pominąć jego ciemnych włosów, wpadających pod odcień kruczej czerni. Jego mleczna karnacja idealnie komponuje się z pąsowymi, wąskimi ustami. Ciało chłopaka jest idealnie wyrzeźbione, choć oczywiście nie posiada on bicepsów na tyle ogromnych, że idąc traci równowagę. Z pozoru wygląda na spokojnego i opanowanego człowieka, choć z jego twarzy nigdy nie znika ten sam przebiegły uśmieszek, nie oznaczający praktycznie nic. Jego wyraz twarz zmienia się tylko gdy jest podirytowany. Nie można również zapomnieć o jego tatuażu usadzonym tuż na karku z liter łączących się w wymowny napis.
4. Cechy charakteru:
Jaki może być nasz kochany Willy? Przede wszystkim warto podkreślić, że szanuje tylko i wyłącznie swoją osobę, inni ludzie się nie liczą. To on jest najważniejszy, a uwaga ma się skupiać bezkompromisowo na nim. Nie jest on może cholerykiem, ale bardzo łatwo wyprowadzić go z równowagi, a to się zdarza dość często z powodu małych nieprzemyślanych spraw. Egoista i buntownik do potęgi. Zawsze uważał, że wszystko mu się należy, poczynając od pierwszeństwa rozpieszczania chłopaka, aż po kobiety i alkohol. Nie toleruje osób kłamliwych i nie szczerych choć bywa, że sam często taki jest. Sądzi, że w tych czasach tylko kłamstwo i agresywne zachowanie pomaga, aby cokolwiek wskórać. A co można powiedzieć o jego pozytywach? Nie jest ich zbyt wiele, z uwagi na to jak chłopak spostrzega świat i ludzi na nim żyjących. Do pozytywnej cechy Willa można zaliczyć odpowiedzialność. Kiedy do czegoś raz się zdeklaruje można liczyć na niego słowo. Nie stara się zawodzić ludzi, bądź grać na czyichś uczuciach sprawia mu to tyle radości ile seks z 150 kilową murzynką. Warto podkreślić, iż w życiu chłopaka przeważa powaga. Dla Willa żarty są tylko odskocznią od codziennej, szarej monotonni w jakiej żyje.
Może nie jest on idealnym kompanem do wspólnych wpraw na morze, ale ma na tyle zdrowy rozsądek, aby mieć wszystko pod kontrolą i dopilnować, aby każdy w jego towarzystwie czuł się na tyle swobodnie jak tylko to możliwe. Nie pomijamy również, iż kochany Willy ma jakże bujną i kolorową wyobraźnię. Oczywiście nie zmierzam do tego, aby napisać iż potrafi strasznie koloryzować, wręcz przeciwnie. Przez jego wybujałą wyobraźnię, w jego głowie pojawia się setki, a nawet miliony pomysłów na raz. Dlatego też, dobra gadka oraz pomysłowość chłopaka pozwala na urozmaicenie Ci niedzielnego poranka.
5. Ciekawostki:
Jest dokładny w swoich działaniach, przez co można śmiało powiedzieć, że towarzyszy mu pedantyzm. Nie lubi kiedy ludzie mają na sobie przesłodzone wdzianka, oraz różne przypinki na ubraniach. Razi go to zbyt mocno w oczy i nie umie powstrzymać się od kąśliwego komentarza.
6. Biografia:
Will ma już za sobą aż dwadzieścia dwie wiosny. Przez ten okres czasu, wydarzyło się wiele sytuacji wpływających w wystarczającym stopniu na chłopaka. Rodzice wiedzieli, że jak tylko Will przyjdzie na świat będą z nim same kłopoty i nie mylili się pod tym względem. Chłopak był zawsze nieznośnym dzieciakiem. Doprowadzał wujków oraz ciocie nie raz do zawałów serca. Kiedy to ciotce Tinie wrzucił do kieliszka szampana sztuczną szczękę swojej poczciwej babuni, przez co staruszka nie chciała odezwać się słowem przez ponad trzy godziny trwającego bankietu. Oczywiście to jeszcze nie koniec, jakże ekscytujących historii z życia państwa Evansów, ale o nich lepiej nie wspominać- to by tylko jeszcze bardziej pogrążyło chłopaka. Już w wieku 5 lat został on zapisany na lekcje gry na pianinie, szkoliła go jedna z najlepszych pianistek mieszkających w Nowym Jorku pochodzenia francuskiego. Will był tak zauroczony w swojej nauczycielce, że mobilizowało go to do pilnej i dokładnej nauki, z resztą są teraz tego efekty. Pomimo tego Will, zawsze był bardzo pilnym uczniem nie tylko gry na pianinie. W szkole piątki komponowały się z szóstkami, a te ze zdobywanymi przez chłopaka sukcesami. Był on pupilkiem nauczycielki francuskiego, która nazywała go „złotym chłopcem”.
Dość tego słodzenia. Jak w życiu każdego człowieka, a raczej mężczyzny w tym przypadku chłopca przychodzi okres, w którym główną rolę odgrywają dziewczyny. Will bezwstydnie ślinił się na widok kobiecych piersi, a tym bardziej nagiego ciała. Fascynowało go to na tyle, że specjalnie zamykał się w szafkach w damskiej przebieralni. Oczywiście ten fetysz minął z wiekiem, kiedy to poznał swoją pierwszą miłość. Zauroczenie dziewczyną nie trwało zbyt długo, ponieważ brunet nie potrafił pogodzić się z tym, że jego „miłość” wymaga od niego więcej niż sama matka. Postanowił to w prosty i nieskomplikowany sposób zakończyć.
Teraz kiedy wystarczająco dojrzał, aby rozpocząć nowy etap w swoim życiu, nie próżnuje, choć w duszy jest wciąż tym samym nieznośnym chłopcem, który lubi dokuczać innym. [/b]
7. Miejsce zamieszkania: mieszkanie
8. Grupy:
Bad Boy, Sosh, Naughty
9. Przykładowy post:
Delikatnie zsunął z ramienia torbę wykonaną z czarnego materiału, rzucając ją gdzieś w kąt. Nie zainteresował go wygląd pomieszczenia, jakie jest ono duże, bądź też jakiego koloru są zasłonki. Chciał po prostu po ciężkim dniu odpocząć i już niczym się nie stresować. Jedyną rzeczą, która przykuła jego uwagę było czarne stare, florenckie pianino, wykonane z drogiego drewna. Momentalnie na twarzy bruneta pojawił się uśmiech, a dłonie już przygotowywały się do gry. Usiadł przed instrumentem, na czarnym taborecie, unosząc klapę, która ukazała mu czarno-białe klawisze pianina. Splątał ze sobą palce, delikatnie je wyginając ku zewnętrznej stronie. Co było w tym takiego odprężającego. Instrument nie mówił, nie wymagał zbyt wiele, nie potrzebował miłości, wystarczyło go tylko przetrzeć od czasu do czasu szmatką, aby nie był zakurzony i wydawał z siebie piękne dźwięki łagodzące zdenerwowanie.
