[Audrey Hudson]

[REKLAMA]

[Sasha McLaren]

Sasha nie była ani jedną, ani drugą. Po prostu uważała, że nie potrzeba jej pomocy, więc to nie jest chyba dziwne, że nie chciała pomocy. Dodatkowo starała się być samodzielna. Nie pozwoliła się posadzić na żadnym wózku, tylko sama weszła i doszła do poczekalni, gdzie usiadła na krześle. O takiej porze nie było wiele osób, także mieli trochę miejsc do wyboru. Czekała grzecznie na swoją kolej, mając nadzieję, że ta nigdy nie nadejdzie, jeśli mamy być szczerzy.

[Victor Neithar]

Usiadł tuż obok dziewczyny i uśmiechnął się do niej pokrzepiająco. Nie było zbyt dużo ludzi, więc wszystko powinno przebiec sprawnie, a ona wrócić do domu, tak, jak chciała i wreszcie odpocząć.
- Wszystko będzie dobrze - powiedział półgłosem do jej ucha, a później sięgnął po gazetkę leżącą na stoliku i zaczął ją przeglądać bez większego zainteresowania.

[Sasha McLaren]

-Skoro tak sądzisz, po co mnie tu przyprowadziłeś?-zapytała, dopiero po chwili zdając sobie sprawę, że zwróciła się do niego na ty.-Przepraszam-powiedziała od razu, bo nie powinna się tak spoufalać. Gdy ten zajął się gazetką, ona się oparła o siedzenie, po chwili przenosząc głowę na ramię mężczyzny, nie mając na celu nic złego, ani niestosownego, po prostu, tak jakoś wyszło, a w tej pozycji było jej w miarę ... wygodnie, to może złe słowo, ale w miarę dobrze się tak czuła. Aby zabić czas, zamknęła oczy.

[Victor Neithar]

- Nie ma problemu - powiedział, wzruszając ramionami, bo nawet nie zwrócił uwagi na to, że zwróciła się do niego per ty. - Właśnie dlatego, że cię... - spojrzał na nią znacząco i uśmiechnął się. - ...tutaj przyprowadziłem, wszystko będzie dobrze.
Zignorował fakt, że położyła głowę na jego ramieniu, tłumacząc to zmęczeniem. Dalej przeglądał nudną gazetę, starając się jak najmniej ruszać ręką, na której leżała. Po chwili przyszła pielęgniarka i wyczytała nazwisko dziewczyny, na co on jednak nie zareagował, bo poza nimi w poczekalni była jeszcze jedna kobieta, a nazwiska Sashy nie znał.

[Sasha McLaren]

-To ja-stwierdziła i się wyprostowała. Wstała, zostawiając kurtkę mężczyźnie, bo nie koniecznie chciała, aby on szedł z nią do samego gabinetu. Przecież będzie musiała się rozebrać, na pewno padną pytania o to, co się stało itp. Poszła za pielęgniarką mając nogi niczym z waty. Na to, że Neithar nie użył "pani" względem niej, także nie zwróciła uwagi, ale zdecydowanie nie miała mu tego za złe, bo było to dla niej dość dziwne. Była młoda, nikt nie zwracał się do niej tak na co dzień. Nawet w pracy wszyscy co do jednego mówili sobie po imieniu. W końcu dziewczyna zniknęła w gabinecie lekarza, gdzie ten zaczął ją badać i przepytywać o wszystkie zdarzenia, a później odesłał na badania typu prześwietlenie itp. O tym Victor jednak nie wiedział, bo dziewczyna wyszła innymi drzwiami, niż weszła.

[Victor Neithar]

Też się wyprostował, kiedy wstała i odprowadził ją spojrzeniem, później znowu skupiając się na gazetce. Miał zamiar bezpiecznie odwieźć dziewczynę do domu, więc czekał aż ta przejdzie wszystkie potrzebne badania, nie zrażony tym, że może to potrwać trochę czasu. Trudno, jemu i tak się nigdzie nie spieszyło.

[Sasha McLaren]

Potrwało to znaczną chwilę, zanim Sasha znów znalazła się w poczekalni. Ogólnie to poza stłuczeniami i rozcięciami, które opatrzył jej Victor, nic jej nie było. Dostała jakieś środki przeciwbólowe i nakaz, aby następny raz trzymała się z dala od takich sytuacji, bo sama widzi, jak to się może skończyć. Z pliczkiem zdjęć rentgenowskich i dwiema tubkami tabletek powoli wróciła do poczekalni, gdzie usiadła na chwilę z powrotem na swoje miejsce.

/branoc!

[Victor Neithar]

Odłożył gazetę akurat w momencie, w którym Sasha wróciła do poczekalni. Już zbierał się do wyjścia, kiedy usiadła obok, więc zaniechał tego przedsięwzięcia na chwilę.
- I co, chyba nie było tak strasznie? - zapytał z uśmiechem, odbierając dziewczynie z rąk jedną tubkę tabletek i odczytując ich nazwę. Niewiele mu to mówiło. - Wracamy?

[Sasha McLaren]

-Trochę...-odpowiedziała i zabrała się ponownie do wstania, bo faktycznie, bezsensownie zachowała się siadając. Była po prostu padnięta i jedyne o czym w tym momencie marzyła, to pójść spać. Założyła kurtkę i znów chwyciła plik rzeczy, które musiała dopilnować. Wolała same je trzymać, bo mężczyzna jeszcze by je z ciekawości obejrzał, znajdując tam zwolnienie, z którego nie miała zamiaru skorzystać. Zwłaszcza na uczelni. Chciała jak najszybciej wszystko pozałatwiać i móc wyjechać do domu, na zawsze.-Tak, tak. Idziemy

[Victor Neithar]

Skoro stwierdziła, że idą, to poszli. Victor wstał i nie zważając na żadne potencjalne protesty chwycił dziewczynę pod ramię prowadząc w stronę wyjścia, a później do samochodu, którego drzwi przed nią otworzył. Wpakował się na miejsce kierowcy i ruszył w drogę powrotną do apartamentu studentki.