[Victor Neithar]

Wszedł do męskiej toalety, stwierdzając, że Sasha ma rację i faktycznie nie wygląda za ciekawie. Zakrwawiona twarz, koszula też, miło.
Wytarł krew z twarzy wodą, już teraz widząc, że jego nos trochę spuchł i nie wygląda za ciekawie. Po chwili bez większego przejęcia rozpiął koszulę i ściągnął ją, biorąc się za wywabienie krwi z niektórych fragmentów materiału, co na szczęście nie było zbyt trudnym i skomplikowanym zadaniem.

[REKLAMA]

[Sasha McLaren]

Gdy mężczyzna był w toalecie, Sasha porozmawiała z kelnerem, który powiedział, że nie będzie problemu, aby zorganizować trochę lodu, czy to na obolałą rękę, czy na nos mężczyzny. Sasha czuła się odpowiedzialna, bo Victor nie zważał na jej protesty, gdy ona była w nieco gorszym stanie, niż teraz Neithar był, i się nią zaopiekował, więc dziewczyna czuła, że też powinna. No i czuła się winna temu zajściu. Gdyby nie zechciała z nim porozmawiać, nic takiego by się nie zdarzyło. Czekała aż profesor wróci do niej.

[Victor Neithar]

Wrócił już po chwili, powstrzymując cieknącą krew chusteczką, co z pewnością nie wyglądało zbyt ciekawie dla wszystkich w lokalu.
- Przykro mi, że musiałaś tego słuchać - powiedział, kiedy już pojawił się przy Sashy. Ręka nie bolała go aż tak bardzo, bardziej czuł jak po nosie rozchodzi się nieprzyjemne ciepło, ale miał za sobą już gorsze rzeczy, w końcu nie pierwszy raz dostał w nos.

[Sasha McLaren]

Za Victorem podszedł kelner, a dziewczyna odebrała od niego lód.-Proszę-stwierdziła, podając mężczyźnie zawiniątko z lodem.-To chyba ja powinnam przeprosić. Gdyby nie ja, to byśmy go nie spotkali...-stwierdziła.-Myślę, że ten pomysł z rozmową nie był jednak najmądrzejszy...-stwierdziła, znów stając się przygaszoną, bo na prawdę, nikogo nie chciała nikogo skrzywdzić, a wyszło kompletnie inaczej. Jak wszystko w jej życiu ostatnio.-Nie powinniśmy się więcej widywać poza uczelnią...

[Victor Neithar]

Odebrał od niej z wdzięcznością lód, a potem usiadł przy stoliku, przykładając zawiniątko do nosa.
- To nie pani wina - powiedział ciepło, zauważając, że znów jest niepewna jak wcześniej. - A pomysł z rozmową był dobry, tylko najwidoczniej miejsce nieodpowiednie.
Pochylił się do przodu, przyjmując odpowiednią pozycję do sytuacji, w której leci krew z nosa.
- Jeśli tego chcesz... - westchnął na jej ostatnie słowa. Jeśli nie czuła się przez to komfortowo i miałaby się stać obiektem plotek, to faktycznie chyba będzie dla niej lepiej.

[Sasha McLaren]

Jej raczej nie chodziło o bycie obiektem plotek, bo do tego powoli się przyzwyczajała. Jej bardziej chodziło o plotki dotyczące ich związku, którego oczywiście nie było, poza tym, jak widać, to się nie kończyło najlepiej.-Gdyby nie to, miałbyś cały nos i nie musiałbyś się zastanawiać, co powiedzieć żonie...-tym razem nie mówiła tego z wyrzutem, a z troską. Ona na prawdę nie chciała robić mu problemów, on miał jej pomóc, a nie ona mu sprawiać problemy.

[Victor Neithar]

- I tak się nad tym nie zastanawiam, bo powiem jej prawdę - powiedział. - Poza tym, Maria jest teraz w Hiszpanii i nim wróci, mój nos będzie już cały.
Przekładał lód z miejsca na miejsce, a kiedy już poczuł, że krew przestała płynąć z nosa, zwinął chusteczkę, odsuwając ją od nosa.
- Naprawdę nic się nie stało - uśmiechnął się do niej pokrzepiająco.

[Sasha McLaren]

-Nie powinnam chyba tego powiedzieć, ale na prawdę powiesz jej prawdę, że jakiś idiota był zazdrosny o swoją koleżankę, z którą sypiasz?-zapytała z powątpiewaniem. Nie znosiła kłamstwa, ale wiedziała, że prawda czasem jest bardzo trudna i bolesna do wypowiedzenia.-Wiem, że mówisz tak, aby mnie uspokoić. -powiedziała.-Takie rzeczy non stop mi się tu przydarzają, na prawdę nie rozumiesz, że chcę stąd wyjechać?-zapytała.

[Victor Neithar]

- Powiem jej, że jakiś idiota przywalił mi w nos, kiedy rozmawiałem ze swoją studentką. To chyba nie kłamstwo? - powiedział z lekkim przekąsem. Prawda jest trudna i bolesna, ale w ostatecznym rozrachunku nieunikniona. Vic wiedział, że jego żona w końcu dowie się o Blair, to naturalna kolej rzeczy. Nie wiedział tylko czy dowie się tego do własnego męża, kiedy już się na to zdobędzie, czy od kogoś innego.
- Gdybym miał takich znajomych jak ten cały Dane, też bym chciał wyjechać - powiedział krzywiąc się nieznacznie. - Ale potem pomyślałbym, że to idiotyczne poddawać się bez walki.

[Sasha McLaren]

Sashy na prawdę nie chodziło o to, aby dopiec Victorowi, tylko tak jakby... się troszczyła o niego. W końcu jego żona nie przyjmie tego z uśmiechem na ustach i machnięciem ręką. Gdy tak myślała o tym, co powiedział, w jej oku zebrała się łezka.-Nie mam siły walczyć, już za dużo tego...-westchnęła, szybko ocierając kropelkę, aby nie zdążyła się wytoczyć z jej oka. Prychnęła ni to ze śmiechu, ni z nie wiadomo jakiego powodu-Pójść jeszcze raz do łazienki, co?-zaproponowała mu, widząc, że wciąż ma krew na nosie.

[Victor Neithar]

Jego żona niczego nie przyjmowała machnięciem ręką. Mówiła z prędkością światła, w dodatku po hiszpańsku - gdyby nie opanował tego języka, chyba w życiu by się nie dogadali w czasie kłótni, bo wtedy wypowiadała się tylko w ojczystej mowie.
Zauważył jej ruch i zrobiło mu się najzwyczajniej żal dziewczyny.
- Zaraz wrócę, a później porozmawiamy w bardziej ustronnym miejscu - stwierdził wstając. Po chwili zniknął w łazience, stwierdzając, że wygląda jak półinteligent z krwią na nosie, której postanowił się zaraz pozbyć.

[Sasha McLaren]

Współczuła mu szczerze. Ona kłótnie przeprowadzała raczej becząc, niż krzycząc, choć ostatnio i tego się nauczyła. -Jasne-powiedziała, choć na prawdę nie miała ochoty na kontynuowanie rozmowy w bardziej ustronnym miejscu. Postanowiła jednak nie protestować, bo z resztą, co mogła zrobić, skoro teraz siedziała sama? Wyciągnęła z torebki małe, kieszonkowe lusterko i poprawiła się, bo nie wiedziała, czy nie wyrządziła szkody swoim atakiem przed łzą, swojej czarnej kresce na powiece.

[Victor Neithar]

A było czego współczuć: hiszpański temperament, szkoda słów.
Wytarł krew z nosa, a kiedy już upewnił się, że wygląda jak człowiek, wrócił do Sashy, zbierając jej pracę ze stolika i chowając do torby. Zostawił pieniądze z dużym napiwkiem za tą malutką rozróbę, a później wziął swoją kurtkę, czekając aż Sasha się zbierze i będą mogli wyjść.

[Sasha McLaren]

Sasha chciała zaprotestować, że zapłaci, w końcu to ona go tu przywlokła, ale nie zdążyła. I wcale nie chciała tego proponować dlatego, że wiedziała, że taki facet na pewno odrzuci jej pomysł, po prostu sądziła, że tak powinna. Nie była dziewczyną taką, która wymaga ciągłego płacenia za siebie, ale też nie walczyła nigdy o to, że zapłaci za siebie.-Dziękuję-rzuciła krótko, mając na myśli herbatę. Podniosła się i zaczęła ubierać. -Dokąd chcesz mnie zabrać?-zapytała poprawiając szal pod szyją. Gdy tylko skończyła się ubierać, dała mężczyźnie znak, że mogą iść i poszli.

[Victor Neithar]

- Cóż, zapewne nie da się pani zaprosić do mojego apartamentu, w obawie, że ktoś nas zobaczy i pomyśli zbyt wiele - powiedział, otwierając drzwi i przytrzymując je, żeby dziewczyna mogła wyjść. Kiedy już to zrobiła, poprowadził ją do swojego samochodu. - Więc myślę, że znajdzie się jeszcze jedno spokojne miejsce, chociaż musi się pani przygotować, że nie najcieplejsze.