[Sasha McLaren]

Sasha spojrzała na mały budzik na szafce, po czym przez jej myśl przebiegła pewna myśl-Dziesiąta. Opłaca ci się jeszcze wstawać?-zapytała utrzymując kamienną minę i schodząc z niego. Usiadła tuż obok, ale na łóżku, po czym podała mu jego kawę. Opłaca czy nie, niech ją wypije, już zrobiła mu. Miała tylko nadzieję, że lubi słodką i z mlekiem, bo taką dla niego przygotowała. Kanapki, które czekały na niego w kuchni też powinny mu smakować.

[REKLAMA]

[Victor Neithar]

- Dziesiąta?! - zerwał się nagle, bo to oznaczało, że już dawno powinien być na uczelni i zanudzać studentów swoim wykładem. Kiedy już chciał się rzucić do swojej torby w poszukiwaniu ubrań, zerknął na budzik i popatrzył rozbawiony na Sashę. - Ty mała kłamczucho!
Pił kawę z mlekiem, ale nie słodką, jednak jakoś przeżyje ten ponadprogramowy cukier. Odebrał od niej kubek z kawą, a później przysunął do dziewczyny żeby delikatnie ją pocałować. Dopiero potem zajął się swoją kawą, nie komentując w żaden sposób tego, że była dla niego trochę za słodka.

[Sasha McLaren]

Sasha nie mogła się powstrzymać, żeby się nie zaśmiać. Cóż, dokładnie o to jej chodziło. Choć nie, ona sądziła, że ten stwierdzi, że faktycznie nie opłaca mu się iść i spędzą poranek razem. Nie wyszło, szkoda.-Och, bez przesady-udała,że jest bardzo skromna. Gdy przysunął się do niej, uśmiechnęła się przy pocałunku-Chodź do kuchni, zrobiłam śniadanie-stwierdziła. Jeśli jemu nie pasował cukier, to musi jej powiedzieć, bo inaczej za każdym razem znajdzie go w kubku, bo Sasha będzie twierdzić, że skoro nic nie powiedział, to znaczy, że tak lubi.

[Victor Neithar]

Vic nie mógł sobie stwierdzić, że dzisiaj nie opłaca mu się nie iść i zostanie sobie w domu. Praca mu na to nie pozwalała.
Nim wstał z łóżka, założył bokserki, a później skierował się do kuchni, gdzie znalazł mały stosik kanapek.
- Dawno nikt mi nie robił śniadania - stwierdził z uśmiechem, bo zwykle sam się tym zajmował.

[Sasha McLaren]

Sasha chciała się tylko ubrać i uciekać do swojego mieszkania, gdzie na spokojnie weźmie prysznic, przebierze się i przygotuje do wyjścia do pracy na pół dnia. Szybko narzuciła na siebie jakieś ubrania i usiadła na łóżku, ukrywając na moment twarz w dłoniach. Poczuła się lekko źle, ale nie chciała tego okazywać. Pozbierała swoje rzeczy i wrzuciła do torebki.

[Victor Neithar]

Vic nie zauważył tego, jak usiadła na łóżku, bo właśnie stał odwrócony do niej plecami i zbierał papiery w salonie, przeglądając je jeszcze, a później wpakował je do swojej teczki i odwrócił się w stronę Sashy.
- Gotowa do wyjścia? - zapytał, choć nie miał ochoty się z nią rozstawać, wiedząc, że dzisiaj się już nie zobaczą.

[Sasha McLaren]

Bardzo dobrze, że nie zauważył, Sasha nie chciała się po raz kolejny z czegoś tłumaczyć, choć doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że te wszystkie pytania są z troski.-Już, tylko jeszcze ...A nie, zostawię tu suknię i wrócę po nią innym razem-stwierdziła, bo na prawdę nie miała jak jej zabrać ze sobą w tym momencie. Sięgnęła po swój płaszczyk, w którym przyszła i była gotowa do wyjścia.

[Victor Neithar]

Vic założył kurtkę, ale nie pozwolił żeby Sasha tak po prostu wyszła. Podszedł do niej i objął, przyciągając do siebie, a później pocałował dziewczynę, nie odrywając się od niej przez długą chwilę.
- Na dobry początek dnia - oświadczył z uśmiechem, kiedy już odsunął się od niej, a później otworzył przez dziewczyną drzwi, puszczając ją przodem.

[Sasha McLaren]

Sasha nieco z zaskoczenia została przyciągnięta do Victora. Spojrzała na niego i z uśmiechem na ustach dała się pocałować. Również go objęła.
-Ty też miej miły dzień-uśmiechnęła się, po czym pogładziła go po policzku. -Dam Ci znać, jak już jutro będę miała wolne, dobrze?-zapytała. W końcu chcieli się następnego dnia spotkać po tym, jak ten dzień spędzą osobno. Sasha poprawiła się, aby nie zmarznąć, po czym wyszła z mieszkania, później oboje wyszli z apartamentowca, by udać się w przeciwnych kierunkach.