[Sasha McLaren]

-Nie szkodzi, tylko to było takie... krępujące, kiedy ja mówiłam do ciebie po imieniu, a ty mi odpowiadałeś per pani.-wytłumaczyła, bo tylko o to jej chodziło. Aby nie wypaść nieodpowiednio, bo przy ilości rzeczy, które powinna zachować dla siebie, miarka może się przebrać zdecydowanie przy najbliższej okazji. Gdy dojechali, Sasha wyjęła komórkę z torebki.-Wyślę tylko jednego smsa, dobrze?-zapytała, bo to dość niegrzecznie zacząć bawić się telefonem w towarzystwie. Chciała napisać smsa do Ophelii. W między czasie wyszła z samochodu i dała się prowadzić do apartamentu mężczyzny.

[REKLAMA]

[Victor Neithar]

W normalnej sytuacji zapewne próbowałby jakoś zacząć rozmowę i zagadnąć Sashę, jednak ta sytuacja nie była normalna, zdecydowanie.
Dlatego też, kiedy już wsiadł do auta, przekręcił kluczyk w stacyjce i ruszył, uparcie milczał, nie wydobywając z siebie nawet jednego słowa. Nie miał pojęcia jak powinien się zachować - ustalili, że nic się nie wydarzyło, ale każde z nich wiedziało, że jest to kłamstwem.

[Sasha McLaren]

Cisza Sashy zdecydowanie nie dziwiła. Co więcej, była jej na rękę, bo nie wiedziała co powiedzieć. Starała się także nie patrzeć na mężczyznę, a przed siebie, na drogę. Nie miała pewności, że ten pamiętał, gdzie ona mieszka. Przeczesała palcami włosy i westchnęła. Sama nie miała pojęcia jak to się stało, ale bardzo cichym głosem, szepnęła pod nosem.-Gdyby tylko nie miał żony...-To podejście było tak idiotyczne, że aż nie chciało się wierzyć, że panna McLaren, która chciała pokazać mężczyźnie, że jest poważna i odpowiedzialna, mogła posiadać taką myśl w głowie.

[Victor Neithar]

Gdyby nie permanentna cisza, z pewnością nie dosłyszałby jej słów, jednak stało się inaczej. Nie mógł się powstrzymać od parsknięcia, nawet gdyby bardzo chciał.
- Myślisz, że to by cokolwiek zmieniło? - zapytał nieco cierpko, nie patrząc na nią, tylko skupiając się na drodze. - Że jakakolwiek bliska relacja między studentką a wykładowcą byłaby na miejscu?

[Sasha McLaren]

-Oczywiście, że nie.-powiedziała, bo przecież nie zaczęłaby planować ich wspólnego związku, gdyby był stanu wolnego.-Tylko wtedy nie czułabym się aż tak źle, z tym co się wydarzyło.-No tak, wtedy byłby tylko jeden aspekt nieodpowiedzialności ich czynu, ona była jego studentką. Teraz jeszcze Sasha będzie miała wyrzuty, że nie dość, że pocałowała swojego profesora, to jeszcze żonatego mężczyznę. Przytrafiło się to jej po raz pierwszy w życiu.-Nie bądź taki cierpki. To ty mnie pocałowałeś, a ja nie sądzę, że pocałunek świadczy o tym, że musimy zostać parą, teraz natychmiast i do końca życia-mruknęła.

[Victor Neithar]

- Czy ja mówię tu o zostaniu parą? Mówię o jakiejkolwiek zależności, nie wypada nawet żebym w ogóle cię pocałował! - burknął, bo wcale nie pomyślał o żadnym związku. - Mam już żonę, teraz, natychmiast i do końca życia - dodał jeszcze mrukliwie, cytując jej słowa.
Poza tym, jego zdaniem Sasha nie powinna mieć wyrzutów sumienia - nawet nie odwzajemniła jego pocałunku, nie wykonała żadnego ruchu, który pokazałby, że tego chce. Wszystko wyszło z jego inicjatywy.

[Sasha McLaren]

-A jednak to zrobiłeś.-musiała zaznaczyć, bo gdy z jednej strony wybielał jej pozycję w związku z tym, że nic nie odwzajemniła ani nie wyszła z inicjatywą, to Sasha poczuła, jakby jej coś zarzucał. Na te jego słowa o żonie nic nie powiedziała, bo wiedziała, że nie dość, że Victor źle reaguje na jakiekolwiek wspomnienie o swojej zdradzie, to teraz znowu by przegięła i przekroczyła pewną granicę.-Nie wiem z resztą, o czym my rozmawiamy. Oboje doskonale wiemy, że NIC nie miało miejsca...-przypomniała mu, bo przecież zgodzili się na taką wersję wydarzeń, mimo że to było kłamstwo.

[Victor Neithar]

- Co zrobiłem? - mruknął, nie wiedząc o czym teraz mówi. Mówił o zostaniu parą? Nic takiego nie wypłynęło z jego ust, a już na pewno nic takiego nie miał na myśli.
- Taak, nic - rzucił nie mogąc wyzbyć się cierpkiego tonu. Czy to nie on przypadkiem wypominał Sashy tchórzostwo i uciekanie przed pewnymi rzeczami? Cóż, był podręcznikowym przykładem hipokryty.

[Sasha McLaren]

-Pocałowałeś mnie!-jaki on był jednak ... Sklerotyczny. Na prawdę już zapomniał co zrobił, dlaczego rozmawiają w taki, a nie inny sposób?-Masz lepszy pomysł? Mój ci się widać nie podoba...-rzuciła może i nieco ironicznie, ale na prawdę. Z minuty na minutę co raz bardziej marzyła o tym, aby uciec od niego i móc w spokoju zakopać się we własnej pościeli i jakoś oswoić z tą nieprzyjemną dla niej myślą.

[Victor Neithar]

- To był... wpływ chwili? - powiedział niepewnie, sam nie wiedząc dlaczego to zrobił. - Nie podoba mi się wymazywanie czegokolwiek z życiorysu, tak samo jak nie podoba mi się ucieczka przed czymkolwiek. Jednak w tym wypadku, to chyba jedyne wyjście żebyśmy mogli nadal mijać się na uczelni.
Zatrzymał się przed światłami i zaczął stukać palcami o kierownicę, wyglądając jednocześnie przez szybę po swojej stronie.

[Sasha McLaren]

Dziewczyna pokręciła głową z dezaprobatą.-Trzeba było tam w lewo skręcić...-mruknęła, bo nie zmierzali najprostszą drogą do jej apartamentu.-No właśnie. Musimy udawać, że nic się nie stało, bo inaczej może się przydarzyć coś jeszcze gorszego niż kłamstwo-westchnęła. Co jak co, ale nie chciała zostać wydalona ze studiów, ani tym bardziej nie chciała, aby to spotkało Victora, bo wyrzuty sumienia by ją normalnie zjadły.

[Victor Neithar]

- Trzeba było mówić szybciej - mruknął w odpowiedzi, bo teraz już było za późno na zawrócenie w tamtą ulicę. - A później tak zaplączemy się we wszystkie kłamstwa, że nic gorszego już nie będzie mogło się przydarzyć - powiedział bardziej do siebie niż do niej, bo to raczej on zmuszony był zwykle kłamać. Miał kochankę, a grał dobrego męża.

[Sasha McLaren]

Victor mógł powiedzieć, że nie pamięta, jak się do niej jedzie, albo poprosić, by go nakierowała w razie co. Słysząc jego słowa, westchnęła. Na pewno nie ułatwiło mu to całej za wirowanej sytuacji z Blair. -Może się powtórzę, ale na prawdę nie powinniśmy się więcej spotykać poza uczelnią. Ani rozmawiać-dodała, aby zaznaczyć, że takie maile, jakie ostatnio uskuteczniali też były złe.

[Victor Neithar]

Mógł, ale nie powiedział, jak widać.
- Zdecydowanie - potwierdził, bo teraz jakiekolwiek kontakty poza uczelnią w ogóle nie wchodziły w grę. O tych nieszczęsnych mailach nie wspominając. Co go podkusiło żeby tak interesować się dziewczyną? Teraz miałby mniej problemów, ona też.

[Sasha McLaren]

-Teraz w prawo-powiedziała będąc na prawdę zadowoloną z faktu, że ich wspólna podróż samochodem dobiega końca. Rozumiała złość Neithara i nie miała mu tego za złe, jednak napięcie pomiędzy nimi zdecydowanie było nieprzyjemne i można by nożem ciąć. Była zła, że taki głupi występek zniszczy ich relację, nić porozumienia czy przyjaźni, ale co zrobić.