[Victor Neithar]

- Oczywiście, że mogłem. Nie zapominaj, że twoja ocena z egzaminu nadal wisi na włosku - uśmiechnął się, nie wiadomo który już raz dzisiejszego wieczoru. - Specjalnie dla ciebie wybrałem wino z Bordeaux, z 1982 roku - odpowiedział szczerze. I może nie było ono starsze od Victora, ale kosztowało naprawdę sporą sumkę pieniędzy, a mężczyzna miał pewność, że jest dobre.

[REKLAMA]

[Sasha McLaren]

Przewróciła oczami, szczęśliwa, że miała indeks przy sobie i lada moment jej cierpienia się ukrócą. Nie lubiła być szantażowana.-1982? -zapytała, licząc w główce ile miałby w takim razie Neithar lat.-Dobre, lubię Bordeaux-pochwaliła jego wybór. Zdecydowanie bardziej wolała czerwone wino od białego, także wybór jej się podobał. Z resztą, pasował do sałatki.

[Victor Neithar]

Ukrócą się, jeśli Vic zechce wpisać jej ocenę. A on bardzo lubił szantażować ludzi.
- Wiem, że dobre. Na czym jak na czym, ale na winach się trochę znam. - Wiedział, że będzie pasowało do tej sałatki, więc je wybrał. - Tak jak na innych rzeczach - dodał po chwili, nieznacznie unosząc kąciki ust. W końcu miał wiele talentów, ot co.

[Sasha McLaren]

-Zdolny jestem, niesłychanie. Najpiękniejsze mam ubranie...-powiedziała cicho, pod nosem. Wcale, a wcale nie zaczęła recytować wierszyka dla dzieci o wdzięcznym tytule "samochwała".-Wierzę, że masz dużo talentów.-powiedziała, bo już poprzedniego wieczora to zauważyła.

[Victor Neithar]

Ciekawe tylko skąd Sasha znała polskie wierszyki ;p
Zignorował to, co sobie mruczała pod nosem. Mówiła w męskiej formie, Victor zaczynał się martwić...
- Tak po prostu? Bez żadnego zwątpienia? - zapytał z lekkim zaskoczeniem i odłożył widelec, bo właśnie skończył jeść swoją porcję sałatki.

[Sasha McLaren]

bo Sasha była wyedukowana ;d-Bez, przekonałeś mnie już. Potrafisz gotować, rzekoma znasz się na winach, potrafisz ranić...-nawiązała to ich maili, gdzie co chwila ranił jej małe serduszko.-To już dużo, prawda?-uśmiechnęła się niewinnie, bo oczywiście nie mogła sobie podarować drobnej uszczypliwości. Na wzajem się nią karmili.

[Victor Neithar]

- A to dopiero początek - powiedział zdawkowo nim sięgnął po swój kieliszek. - Przenosimy się do salonu? Niestety, te krzesła nie są najwygodniejsze...
Te w jadalni były dużo lepsze, ale skoro już wszystko rozstawił w kuchni, mówi się trudno. Co jednak nie znaczyło, że skoro już skończyli jeść, nie mogą się przenieść na wygodną kanapę.

[Sasha McLaren]

-Nie wiem, ty zaplanowałeś ten wieczór, jestem do twojej dyspozycji-uśmiechnęła się. Sama nie miała nic przeciwko temu, aby się przenieść, lecz równie dobrze mogła tu zostać. -Rozumiem, że jesteś... Bardzo skromny-zaśmiała się, po czym spojrzała na niego, czy wychodzą, czy jednak nie.

[Victor Neithar]

Hasło jestem do twojej dyspozycji zabrzmiało dwuznacznie, czy tylko mu się przesłyszało?
- Skromność to największa z moich cech - powiedział z poważną miną, nim nie wstał z butelką wina i swoim kieliszkiem, a potem skierował się do salonu, siadając na kanapie. - Dolać ci wina? - zapytał patrząc na jej kieliszek.

[Sasha McLaren]

Głodnemu chleb na myśli, tak to skomentuję.-Poproszę-stwierdziła i uniosła swój kieliszek. Zaraz po tym wstała, odłożyła serwetkę z kolan na stół. Podniosła również swoją torebkę, po czym spojrzała na niego.-Prowadź, panie skromny-uśmiechnęła się do niego, choć wiedziała, gdzie mieścił się salon, po jej ostatniej wizycie.