Blair wróciła w końcu jakimś cudem do domu. Cud nazywał się taxówką, ale co tam. Powiedzmy że to boska ingerencja.
Jakimś cudem znalazła się w swojej sypialni buty zostawiając gdzieś tam po drodze. Ledwo weszła po schodach ale w końcu jej się udało. Dumna z siebie rozejrzała się po pokoju odpinając nieudolnie koszulę Keitha. Kiedy ta zsunęła się po jej ramionach Blair spojrzała w lustro. Potem je wzrok spoczął na zdjęciu Micah.
Odwróciłam wzrok.
Później wybrała się na szybki, ale za to szalony prysznic, który był bardziej walką o przetrwanie ... no i panna Backfalls położyła się w końcu spać.
No i w końcu panna Backfalls postanowiła że czas wstać.
Przeciągnęła swoje seksowne ciało i aby nie paradować tak nago po mieszkaniu założyła koszulę najbliżej leżącą. Bodajże Keitha.
O czym teraz marzyła?
Punt pierwszy: prysznic.
Blair udała sie do swojej pięknej łazienki i słuchając reagge dla pozytywnego nastawienia oddała się tej niewątlpiwej przyjemności.
Punkt drugi: ogarnąć się w znaczeniu ogólnym.
Blair po wysuszeniu włosów i umalowaniu się nucąc piosenkę o miłości Boba M. przeszła do jej małego królestwa by zadać sobie największe pytanie dręczące ludzkość.
W co mam się ubrać?
Kiedy już znalazła idealny strój na tę chwilę, nie chce mi się opisywać jaki, zobaczycie sobie w 'what i wear' a jak Wam się nie chce to macie problem.
I tak wątpię że ktoś przeczyta tego posta.
Ja takich nigdy nie czytam.
No ale wracając do spraw ważniejszych, a mianowicie do tego że już ubrana i zajebiście wyglądająca Blair ... no czas na punkt któryśtam, nie pamiętam który. W każdym razie czas na kawę. A kawa tylko Starbucks.
I tam się B, udała.
Nie możesz pisać nowych tematów Możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
