[Sasha McLaren]

Spojrzała na niego z politowaniem-Myślę, że gdyby moi rodzice tak mnie wychowywali, to nie studiowałabym i nie pracowała w obcym mieście, tylko po to, aby spełnić swoje marzenia. Wtedy bym chodziła najwyżej na kurs dla praczek i na spotkania kółka niedzielnego.-odpowiedziała, tzymając sztuczny uśmiech na ustach. Była dorosła, w wciąż nie rozumiała, jak to się staje, że ludzie dorośli są jakby alienami. Teraz sobie mężczyzna popsuł zdanie u Sashy, bo wcześniej nie mogła powiedzieć o nim złego słowa. Sasha nie znosiła szowinistów, osób, które uważały kobiety za coś gorszego.

[REKLAMA]

[Victor Neithar]

On nie uważał kobiet za coś gorszego. To ona rzuciła takie oskarżenie, a on jej tylko współczuł wpojonych zasad. Jego żona mogła robić co chciała, a najlepszym przykładem na to był fakt, że nie oponował kiedy postanowiła ukończyć drugi kierunek studiów, tak samo jak nie oponował, kiedy wyjechała do pracy w innym mieście na pół roku.
- Teraz już pani wie jak to jest, kiedy ktoś kogo nie znamy, wyraża o nas bezpodstawną opinię? - zapytał z ciepłym uśmiechem, bo miał zamiar delikatnie ją sprowokować, żeby pokazać, że i on może coś o niej powiedzieć, chociaż wcale jej nie zna. I niekoniecznie będzie to prawdziwe.

[Sasha McLaren]

Spojrzała na niego nieco poddenerwowana. Tak łatwo dała mu się podejść! Nie, zdecydowanie nie była z tego dumna.-Okej, ma pan rację. Ale to pan pierwszy stwierdził, że mnie zna i doskonale wie, co właśnie robię.-zaznaczyła, bo taka była prawda. Ona tego nie sprowokowała, to ona została sprowokowana, zapewne tylko po to, aby zapewnić rozrywkę temu... nawet nie miała określenia na niego, bo ją zdenerwował w tym momencie.

[Victor Neithar]

- Kiedy ktoś namawia drugą osobę do kłamstwa, zamiast spotkać się z kimś w cztery oczy i wyjaśnić sprawę, dla mnie jest to oczywista ucieczka przed odpowiedzialnością. Nie wiem z jakiego powodu to pani robi, ale to niewiele zmienia - powiedział spokojnym tonem, wyczuwając jej poddenerwowanie. Nie czerpał z tego żadnej rozrywki, chciał tylko pokazać dziewczynie to, jak sama się zachowuje. Victor nie jest już nastolatkiem, a mężczyzną po trzydziestce.

[Sasha McLaren]

-A może ja właśnie chcę się spotkać z tą osobą w cztery oczy, dlatego unikam spotkania tu, gdzie osób jest znacznie więcej?-zapytała, biorąc pod uwagę takie spotkanie, ale jeszcze nie teraz, nie była gotowa. Ona nie wierzyła, że socjolog, nawet kultury, nie lubi sobie poekperymentować na przypadkowych ludziach, Sashka przecież pięknie się nadstawiła sama.

/branoc.

[Victor Neithar]

- To dlaczego pani jej tego nie powie, tylko ucieka bez słowa wyjaśnień? - odpowiedział pytaniem na pytanie, patrząc na nią z powagą. Nie lubił traktować ludzi jak obiekty doświadczalne, co nie zmienia faktu, że czasem stosował pewne sztuczki. Nigdy jednak nie krzywdził przy tym drugiej osoby.

[Sasha McLaren]

-Nie powiem jemu, ponieważ... Jego przyjazd jest taki nagły, nie jestem gotowa.-powiedziała po chwili zastanowienia. Czy nie krzywdził, to już sprawa subiektywna, bo choć Sasha została tylko dotknięta jego gierkami, to na pewno nie była jedyną, której się taka zabawa nie spodobała. Spojrzała na mężczyznę, jaki kontrargument tym razem wysunie w jej stronę.

[Victor Neithar]

- To pani wybór - powiedział ugodowo i odwrócił się do niej bokiem, kończąc tym samym tę dyskusję. Doszedł do wniosku, że i tak nie wpłynie w żaden sposób na dziewczynę - czego się zresztą spodziewał - więc nie ma sensu dalej jej przekonywać. Zamiast tego wolał skupić się na piciu piwa, korzystając z wolnego wieczoru.

[Sasha McLaren]

-Owszem, mój-powiedziała. choć to powinno paść na samym początku ich pasjonującej rozmowy, kiedy zakończyłoby całą sprawę. Machnęła ręką na barmana, który im się kątem oka przyglądał, pewnie był skołowany, czy ma przekazać taką wiadomość czy nie, ale Sasha już miała dość. Poprawiła torebkę na ramieniu, po czym najzwyczajniej w świecie wyszła.

[Victor Neithar]

Tymczasem Victor dopił swoje piwo, zamówił kolejne i spędził przyjemny wieczór w barze, wracając do domu - w stanie trzeźwym! - dopiero późnym wieczorem, kiedy wszystkie przyjaciółki Marii już wróciły do swoich mężów (albo kochanków). Wtedy też bezszelestnie wkradł się do apartamentu i położył spać tuż koło żonki, która poległa czekając na powrót ukochanego.