Blair jednak spała płytko, pewnie dlatego że mimo wszystko wciąż była przerażona. Zadrżała zrywając się trochę gwałtownie ale kiedy zobaczyła Victora uśmiechnęła się lekko, z ulgą. Położyła rękę na swoim policzku który wciąż ją piekł od uderzenia Chrisa.
- o hej.
Rzuciła szybie spojrzenie po pomieszczeniu. Części telefonu wciąż leżały rozwalone.
- fajnie że wpadłeś. Znudziły Ci się prace studentów i postanowiłeś zajrzeć do umierających?
Uniosła brew uśmiechając się łobuzersko. Kiedy skupiała się na Victorze znów odzyskiwała spokój.
Odsunął dłoń, kiedy tak się zerwała i popatrzył na nią z lekkim niezrozumieniem malującym się w oczach.
- Nie mów tak o sobie - poprosił, bo zdecydowanie nie chciał odwiedzać umierającej Blair. Postrzelona wystarczyła. - Wszystko w porządku? - zapytał patrząc na nią uważnie i wskazał na telefon rzucony o ścianę.
- tak tak ... mała rodzinna wizyta.
Blair machnęła ręką w roztargnieniu i spojrzała na niego poważnie.
- cieszę się że przyszedłeś ...
Powiedziała zgodnie z prawdą. Czuła się bezpieczniej kiedy ktoś znajomy był w pobliżu. Przesunęła się trochę na pościeli wyciągając do niego rękę.
- chodź ...
uśmiechnęła się lekko czekając aż położy się koło niej .. i po prostu ją przytuli.
Nie wnikał w jej rodzinne sprawy. Zamiast tego uśmiechnął się ciepło, kiedy powiedziała, że cieszy się na jego widok, a później - tak, jak chciała - położył się obok niej, ignorując fakt, że jeśli tylko wpadnie tutaj pielęgniarka, na pewno nie będzie zadowolona z tego faktu. Delikatnie objął ją ramieniem, mając na uwadze ranę postrzałową.
- Martwię się o ciebie - przyznał cicho, prosto do jej ucha.
- nie musisz ...
Odparła mu również szeptem obracając się trochę na bok żeby spojrzeć mu w oczy.
- nic mi nie będzie, zawsze spadam na cztery łapy.
Blair uśmiechnęła się lekko kładąc rękę na jego klatce piersiowej i przylegając do niego bokiem. Przykryła go kołdrą żeby poczuć jego ciepło.
- jak Ci minął dzień?
Spytała cicho patrząc mu w oczy z ciekawością.
Uśmiechnął się z rozbawieniem i... odrobiną czułości?
- No tak, zapomniałem - stwierdził, pochylając się odrobinę w jej stronę, żeby złożyć na ustach dziewczyny delikatny pocałunek. Gdy okryła go kołdrą, sam do niej przyległ, żeby nie musiała wykonywać zbyt wielu ruchów - liczył się z tym, że sprawia jej to ból.
- Na sprawdzaniu prac studentów, nic ciekawego - stwierdził, nie przerywając kontaktu wzrokowego z dziewczyną. - Kiedy cię wypisują?
Kiedy pocałował Blair oddała jego pocałunek, który był stanowczo za krótki.
- nie wiem .... Chris grozi że wyśle mnie do jakiejś prywatnej praktyki. Summer wypisano dzisiaj, może uda mi się stąd wyrwać w najbliższych dniach.
Stwierdziła z westchnieniem. Panna Backfalls czuła że wygląda strasznie. Włosy miała w nieładzie po szarpaninie z Chrisem, nie mówiąc o czerwonym śladzie na policzku. Chociaż jej oczy nie były już czerwone od łez, to wargi wciąż miała lekko nabrzmiałe od natarczywych pocałunków Jareda.
Ale nie chciała o tym myśleć, skupiła się na Victorze. To że tu był dawało jej poczucie bezpieczeństwa i spokój.
- na pewno to bardziej fascynujące niż moje ciągłe leżenie tutaj.
Stwierdziła z rozbawieniem.
- Chris? - zapytał, nie wiedząc o kim mówi. Nie znał jej rodziny, większości znajomych, którzy zapewne byli studentami z CU, ani nawet przyjaciół.
Nie wymagał od niej żeby wyglądała jak gwiazda serialu młodzieżowego (^^), była w szpitalu, a to wyglądałoby z pewnością dziwnie. Wydawał się nie zauważać tych potarganych włosów, niewyraźnego śladu na policzku czy nawet nabrzmiałych ust, które przecież sam całował jeszcze chwilę temu.
- Jeśli chcesz, możemy się zamienić - powiedział z uśmiechem, odgarniając jej blond włosy za ucho, żeby widzieć twarz w całej okazałości.
- mój dziadek.
Blair wywróciła oczami nie chcąc opowiadać o Christopherze.
- okeej, ale wiesz że gojąca się rana jest w komplecie przy zamianie.
Panna Backfalls uśmiechnęła się łobuzersko. Ona zawsze wyglądała jak osoba z serialu młodzieżowego ^^. Tylko to nie jest wygląd ze sceny balu a bardziej coś pomiędzy spotkaniem z wysokim napięciem a gwałcicielem. A takie sceny też są w serialach xd
- najwyżej ukradnę wózek i ucieknę. Tutaj nie zwracają uwagi kto kiedy wchodzi do szpitala ...
Blair mruknęła patrząc przez chwilę w bok. Dopiero po chwili spojrzała na Victora ze swoim dawnym uśmiechem.
- to jak? Kiedy się zamieniamy? I Twoje ciuchy są w komplecie? Bo wiesz, moja sukienka oprócz dziury na brzuchu jest też trochę pocięta ... i nie jest już jednokolorowa. Ma gustowne czerwone kropeczki
- Jesteś dorosła, nie może cię nigdzie wysłać bez twojej zgody - powiedział zgodnie z prawdą i uśmiechnął się do dziewczyny. - Mogę wziąć nawet twoją ranę.
Słysząc o ucieczce westchnął tylko i pokręcił głową, bo ten pomysł mu się zdecydowanie nie podobał. Nawet nie wyczuł w jej słowach niczego niepokojącego.
- Nie zamieniamy się ciałami, chociaż to mogłoby być ciekaw, ale miejscami, więc ciuchy zostają na swoim miejscu - odpowiedział, szczerząc zęby w uśmiechu.
- Jeśli się nie zgodzę Christopher mnie ubezwłasnowolni. Ma znajomości i swoje sposoby.
Blair skrzywiła się i zaśmiała się cicho.
- i wiesz, obawiałabym się trochę tej zamiany ciał. Nagle 13 lat więcej, zmarszczki ... niee, to nie dla mnie.
Panna Backfalls zaśmiała się cicho i pocałowała Vicotra w nos, o.
- i wyglądałbyś naprawdę gustownie w tej piżamce.
Z łobuzerskim uśmiechem powoli zaczęła rozpinać koszulę Victora. Kiedy już jej się udało pocałowała go namiętnie, przesuwając ręką po teraz już nagim torsie.
- Nie może tego zrobić - mruknął buntowniczo, bo wcale mu się nie spodobało to, co usłyszał. - Ja się tobą zajmę - stwierdził bohatersko. To było oczywiście możliwe, jednak tylko do czasu, w którym Maria nie wróci z Hiszpanii. Później stanie się to nieco trudniejsze.
- Cóż, ja obawiałbym się waszej comiesięcznej huśtawki nastrojów - stwierdził z uśmiechem, patrząc na rączkę dziewczyny, która rozpinała guziki jego koszuli. - Blair, zaraz wparuje tu jakaś pielęgniarka - powiedział cicho, jednak z zapałem odwzajemnił jej pocałunek, wplatając dłoń w jej blond włosy.
A co Blair obchodziły jakieś głupie pielęgniarki, które nawet nie potrafiły upilnować pacjentek?
Na oświadczenie Victora panna Backfalls tylko się uśmiechnęła między pocałunkami. Jej dłoń wędrowała po torsie mężczyzny co jakiś czas zsuwając się na jego umięśniony brzuch.
Nie przejmowała się że ktoś może wejść ... wolała się całować.
Victor mimo to obawiał się, że pielęgniarki nie ucieszą się na widok obściskującej się pary i faceta bez koszuli, który nie jest pacjentem, w szpitalnym łóżku.
Mimo to, nie przerywał pocałunków, zsuwając dłoń na talię dziewczyny, gdzie wyczuł zabandażowane miejsce, a później na pośladek, który ścisnął delikatnie, przysuwając się przy tym nieznacznie do Blair.
Blair zamruczała cicho chcąc go objąć jedną nogą ale ruch był zbyt gwałtowny. Syknęła cicho na chwilę się od niego odrywając.
Oddychała chwilę spokojnie i nie zwracając uwagi na zaniepokojonego Victora znów go pocałowała kładąc rękę na jego policzku.
Panna Backfalls przeklinała na swoją ranę w myślach zastanawiając kiedy w końcu się wyleczy.
Nie możesz pisać nowych tematów Możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
