[Sasha McLaren]

-No nie wiem... Nie będziesz mógł go porównać do mojego-zaśmiała się, przyciągając go lekko do siebie i obejmując w szyi. Nie, wcale go nie chciała udusić.-Mówisz poza miastem, jako na obrzeżach, czy całkiem gdzie indziej?-zapytała. Kompletnie nie chciała, aby Victor wyjeżdżał z Nowego Jorku, bo by to świadczyło o tym, że raczej nie będą się widywać. Ich ciągnęło do siebie, niezależnie od tego, czy chcą się widzieć, czy nie.

[REKLAMA]

[Victor Neithar]

- Fakt - powiedział ze śmiechem, chociaż i tak był przekonany, że będzie miał fajniejsze przejście, ot co. Pogładził ją po ręce, kiedy go objęła i uśmiechnął się pod nosem. - Całkiem gdzieś indziej, chociaż dom na obrzeżach pasowałby mi bardziej.
Ciągnęło, ciągnęło, a on był przekonany, że kiedy tylko pożegna się z Sashą dopadnie go poczucie winy, że nie potrafi i nie chce tego przerwać, komplikując jej życie jeszcze bardziej.

[Sasha McLaren]

Sasha spojrzała na mężczyznę.-Chcesz wyjechać z NY tylko dlatego, że nie możesz znaleźć mieszkania? Victor...-zaśmiała się, bo ona miała znacznie poważniejsze powody do opuszczenia wielkiego jabłka, a nie pozwolił jej na to, używając wielu różnych argumentów, które były dość silne. Sasha nie chciała powiedzieć na głos, że nie chce, aby wyjeżdżał, bo przecież nie byli związani ze sobą i mogłoby to źle zabrzmieć.

[Victor Neithar]

- Nie mogę znaleźć domu! - poprawił ją z uśmiechem. - W którym mam zamiar w przyszłości zamieszkać z matką moich dzieci, razem z nią je w nim wychowywać i się zestarzeć. To jest ważna decyzja!
Oczywiście wiedział, że wyjeżdżanie jest delikatnie bezsensowne. Miał nadzieję, że znajdzie coś na obrzeżach miasta, bo na dom w NY już nawet nie liczył.

[Sasha McLaren]

Saszka obróciła się i usiadła mu na kolanach.-Vic, masz jeszcze trochę czasu na zestarzenie się-uśmiechnęła się, gładząc go po policzku. Vic był facetem, w każdym wieku mógł spłodzić dziecko, zbudować dom i posadzić jabłoń. -Daj sobie trochę czasu....-poradziła. Stwierdziła, że chyba musi przestać mówić na ten temat, bo jeszcze Neithar sobie coś pomyśli, a Sashy jakoś na tym nie specjalnie zależało.

[Victor Neithar]

- Sasha, tak właściwie wiesz ile dokładnie mam lat? - zapytał z zaciekawieniem i położył jej ręce na biodrach, żeby nie zsunęła mu się z kolan, w końcu siedział na stołku, który nie był super stabilny. - Na dom czy na dzieci? - uśmiechnął się do niej, bo on na swoje upragnione dziecko czekał już od kilku lat i nie chciał dłużej.

[Sasha McLaren]

-Piędziesiąt?-zapytała. Oczywiście, że żartowała.-Nie, tak serio. Masz z trzydzieści. -powiedziała przyglądając mu się chwilę, uważnym wzrokiem. Jeśli miał te 30, to nie był wcale tak wiele starszy od niej.-Myślałam o domu, ale na dziecko też musisz poczekać...-nie chciała mu wypominać faktu, że na razie nie ma kto urodzić mu tego dziecka.-Vic, będę się zbierać...-stwierdziła, bo była tu już na prawdę długo i musiała już iść, aby nie mieć żadnych problemów. Dobrze, że Ophelii pewnie nie będzie w domu, nie będzie musiała się tłumaczyć czemu tak późno wraca.

[Victor Neithar]

- W tym roku skończę trzydzieści sześć - powiedział i tym razem to on na nią uważnie popatrzył, chcąc zauważyć jej reakcję, kiedy już sobie wyliczy jaka różnica wieku ich dzieli. - Wyobraź sobie, że czekam na nie już od kilku lat - uśmiechnął się nieznacznie, choć zdawał sobie sprawę, że ponieważ z żoną najprawdopodobniej się rozstanie, na dziecko też nie ma co liczyć.
- Jasne rozumiem - powiedział, nie chcąc jej zatrzymywać jeśli miała jakieś ważne sprawy na głowie.

[Sasha McLaren]

Jej nie zaskoczyło to bardzo. Spodziewała się, że jest trochę młodszy, ale nie zrobiła wielkich oczu, anie dzióbka ze zdziwienia.-Cóż, nieźle się trzymasz-zaśmiała się, pogładziła go po policzku i cmoknęła w kącik ust. Na słowa o tym, że wyczekuje dziecka, lekko spuściła wzrok. Widziała, że mu zależy, ale co miała zrobić? Ona miała dopiero 21 lat, chyba nie oczekiwał po niej, że powie "też zawsze chciałam mieć dziecko, chodźmy do łóżka". Chciała mieć dziecko i to nawet nie jedno, ale może nie w najbliższych trzech, czterech latach...-Muszę iść, bo będę mieć problemy w pracy-stwierdziła, powoli schodząc z jego kolan i idąc do sypialni bo tam miała swoje ubrania. Tam się ubrała, wzięła torbę i wróciła do niego.-Uciekam-uśmiechnęła się, nie wiedząc, czy powiedzieć, że zadzwoni, że Vic ma zadzwonić czy co... Pomachała mu łapką i wyszła z apartamentu.

[Victor Neithar]

Też się zaśmiał na jej słowa, nie chcąc sprawić żeby się poczuła nieswojo, kiedy wspomniał o dziecku. To było wspomniane mimochodem, jego zdaniem Sasha powinna się w tym wieku bawić, spędzać czas ze znajomymi w klubach i się wyszaleć, to nie był czas na dziecko. - A wtedy będę miał cię na sumieniu, więc lepiej uciekaj.
Patrzył jak się ubiera i uśmiechnął się, kiedy wychodziła, a później zajął się wielkim nicnierobieniem.

[Victor Neithar]

Vic w końcu uprał się ze wszystkimi papierzyskami i wrócił do mieszkania. Trochę posprzątał, rozpakował to, czego nie zdążył i czekał spokojnie aż Sasha do niego przyjedzie, w międzyczasie czytając książkę.
Usłyszał dźwięk przychodzącego smsa i odczytał go, po chwili odkładając komórkę i wracając do czytania. Nie miał jej za złe tego, że spędza czas z przyjaciółką, przynajmniej nie snuła się po sali z miną męczennika i miała świadka na to, że jednak się na owym balu pojawiła, bo zawsze mogłaby umknąć gdzieś w tłumie reszcie ludzi.

[Sasha McLaren]

Sasha nie mogąc się doczekać spotkania z Victorem, wykręciła się z obecności na balu i wsiadła od razu do taksówki. Początkowo chciała pojechać do domu, żeby założyć jakieś ludzkie ciuchy, bo siedzenie w długiej sukni najwygodniejsze na pewno nie jest. Zrezygnowała jednak z tego, wiedząc, że Ophelia wciąż ma jakieś ubrania w domu. Zapukała do drzwi, czekając aż Victor jej otworzy, pisała smsa do Audrey.

[Victor Neithar]

Vic postanowił sobie zrobić kawę w oczekiwaniu na dziewczynę. Był już wieczór, a w pokoju paliła się jedynie mała lampka na stoliku obok kanapy, dająca mu akurat wystarczając ilość światła żeby mógł czytać.
Słysząc pukanie do drzwi, zaraz do nich ruszył i kilka sekund później otworzył, witając Sashę uśmiechem.
- Już skończyłyście rozmawiać? - zapytał ciepło, zaraz przesuwając się w drzwiach żeby mogła wejść do środka. Nie spodziewał się, że dziewczynie zajmie to tak mało czasu, w końcu wiedział, że kobiety lubią sobie podyskutować.

[Sasha McLaren]

Dziewczyna weszła, przytrzymując długi materiał sukienki w dłoni.-Tak, powiedziałam jej że porozmawiamy w najbliższym czasie, bo to nie jest rozmowa na tą chwilę-powiedziała jak się wykręciła z tego balu. Weszła do środka i zamknęła za sobą drzwi-Pozwolisz mi się przebrać?-zapytała ściągając płaszczyk i szpilki. Od razu zrobiła się znacznie niższa od mężczyzny, ale jej to wcale nie przeszkadzało. Przynajmniej mogła przy nim swobodnie nosić szpilki. To jest, w mieszkaniu, nigdzie więcej nie mogli się pojawiać.

[Victor Neithar]

- Rozumiem - skinął głową i podszedł do ekspresu po swoją kawę, przygotowując też drugą dla dziewczyny. - Jasne, w szafie zostało kilka rzeczy twojej przyjaciółki. Chyba, że wolisz moją koszulkę.
Wyglądała pięknie w tej długiej sukni, ale tutaj nie było zbyt wiele osób, którym mogłaby się pochwalić swoim wyglądem, nad którym pewnie spędziła jakiś czas.
Zaniósł ich kawy na stolik w salonie, odkładając książkę, którą czytał, na bok i czekając aż dziewczyna ubierze coś wygodniejszego.