[Sasha McLaren]

Sasha się zastanowiła.-Chyba jednak wybiorę twoją koszulę-stwierdziła i przeszła do sypialni. Zdjęła tam suknie, wieszając ją na wieszaku i na drzwiach od szafy. Została w bieliźnie i wyjęła z torby Victora jego koszulę, którą założyła, podwijając sobie jej rękawy. Wyglądając o wiele mniej elegancko, ale zapewne nieco bardziej przystępnie i pociągająco. Wróciła do salonu i usiadła na sofie, tuż przy Victorze.-Kawa? O tej porze?-zaśmiała się. Chyba ktoś szykował się na dłuugą noc.

[REKLAMA]

[Victor Neithar]

Vic wszystko doskonale widział z kanapy, bo sypialnie była tak właściwie prowizoryczna, a co za tym idzie, nie umknął mu widok Sashy w samej bieliźnie, choć starał się nie patrzeć na nią zbyt nachalnie. I choć jeszcze chwilę wcześniej dziewczyna wyglądała świetnie w sukience, mimo wszystko wolał ją oglądać w swojej koszuli.
- Piję kawę o każdej porze, takie przyzwyczajenie - powiedział z uśmiechem, przyzwyczajony już do tego. Niejednokrotnie sprawdzał prace studentów do bardzo późna i jakoś tak się przyzwyczaił. - Jeśli chcesz, mogę ci podać coś innego.

[Sasha McLaren]

Dziewczyna wysłuchała tego z uśmiechem, w tym czasie siadając wygodniej i naciągając na siebie koc, który leżał na brzegu sofy.-Nie, kawa mi pasuje. Też nie działa na mnie zbyt pobudzająco.-stwierdziła, choć nie do końca to było prawdą. Kawa działała na nią nieco pobudzająco, ale tego wieczoru wcale nie zamierzała iść szybko spać. Oparła głowę o ramię Victora i to jej starczało. Nie musiała mieć konkretnej rozrywki, rozmawiać, oglądać filmów, dostawać kwiatów.., Dobre towarzystwo w pełni jej starczyło.

[Victor Neithar]

Kiedy oparła głowę o jego ramię, sam usiadł wygodniej, układając kilka poduszek za swoimi plecami, o które się oparł, a później przekręcił dziewczynę tak, że mogła teraz wygodnie opierać się plecami o jego tors.
- Jak było na balu? - zapytał poprawiając na niej koc i oplatając ramionami żeby mieć ją blisko siebie. - Widziałem dużo kiczowatych ozdóbek.

[Sasha McLaren]

Dziewczyna z uśmiechem patrzyła jak poprawia poduszki, jej pozycję a później i koc leżący na niej. W tym geście było sporo czułości. To świadczyło o tym, że Victor nie traktuje jej niepoważnie, jak kolejną panienkę na seks. -Walentynki są kiczowate, nie uważasz?-zapytała. Serduszka, kolor czerwony, różowy, misie, aniołki. Bardzo ambitne święto, w sam raz dla nastolatków. -Było w porządku, choć wiesz, że byłam tam tylko po to, aby mnie zobaczono.

[Victor Neithar]

- Są strasznie kiczowate - potwierdził, choć i tak kiedy był ze swoją żoną co rok kupował jej wielki bukiet róż i zamawiał stolik na kolację przy świecach. Maria lubiła to święto, co miał poradzić. - Wiem, co nie znaczy, że miałaś się źle bawić - powiedział i musnął ustami jej szyję, drapiąc przy tym odrobinę zarostem. Wiedział, że bal walentynkowy dla osoby, która nie ma partnera jest nieciekawy, ale mimo wszystko mogła spędzić trochę czasu z przyjaciółką.

[Sasha McLaren]

-Wiesz, nie miałabym nic przeciwko buziakowi, czy nawet kwiatkowi czy czekoladkom ze strony partnera w tym dniu, ale te wszystkie serduszka, amorki... Co za dużo to nie zdrowo-przedstawiła swoje podejście do tego święta. Umiarkowane. -Bawiłam się średnio, bo chciałam się jak najszybciej tutaj znaleźć-uśmiechnęła się. Odkąd się tylko pojawiła tam, myślała o chwili, kiedy będzie mogła się już tu znaleźć.
Choć nie była wielką zwolenniczką zarostu, musiała przyznać, że Victor wygląda z nim całkiem fajnie. Nawet to drapanie było całkiem przyjazne i dało się przyzwyczaić.

[Victor Neithar]

- Ja myślę, że to wszystko jest na pokaz - powiedział, bo sam nie lubił bawić się w nieszczere gesty, szczególnie jeśli chodziło o uczucia, choć doskonale wiedział, że w życiu to różnie wychodziło.
Uśmiechnął się słysząc jej słowa.
- Nie mów, że tęskniłaś przez te kilka godzin - szepnął jej do ucha nie przestając się uśmiechać, choć ona i tak nie mogła tego zobaczyć, bo siedziała tyłem.

[Sasha McLaren]

Jeśli jego gesty miały być nieszczere, to faktycznie lepiej nic nie robić, bo można kogoś zranić przez przypadek. -Czasem nie ma nic złego w zrobieniu czegoś na pokaz. Ale nie martw się, w przyszłym roku na walentynki starczy mi buziak. Do tego stopnia chyba możesz się chyba poświęcić, co?-zapytała z rozbawieniem. Nie wiadomo, czy będą ze sobą jeszcze w przyszłym roku, ale co tam.-Czy tęskniłam? Nie wiem... Nie mogłam się doczekać, po prostu-stwierdziła kładąc łapkę na jego rękach, którymi ją obejmował.

[Victor Neithar]

- Tylko czasami, zwykle robienie czegoś na pokaz nie jest zbyt dobre - powiedział, a po jej kolejnych słowach sam zaczął się zastanawiać czy za rok jeszcze będą razem. Nigdy nic nie wiadomo. - Chyba mogę... - rzucił rozbawiony i ułożył się wygodniej na poduszkach, delikatnie przy tym zsuwając się w dół, żeby półleżeć. - Też nie mogłem się doczekać - odpowiedział ciepło, kiedy poczuł jej dość chłodną dłoń na swojej. - Ale w końcu się doczekałem.

[Sasha McLaren]

Gdy mężyczna niemal się położył, ona obróciła się, by siedzieć do niego przodem, a nie tyłem. Oparła dłonie na jego torsie-Ja też się w końcu doczekałam. Szczęściarze z nas, prawda?-zapytała poprawiając koc na sobie. Teraz było jej niemal wygodnie. Niemal, bo coś jej jednak nie pasowało w tej konfiguracji, ale postanowiła się nie kręcić przez moment.

[Victor Neithar]

A jako że do tego niemal brakowało naprawdę niewiele, zrzucił jedną poduszkę z kanapy i przesunął jeszcze odrobinę do tyłu, a później przysunął do siebie twarz Sashy z uśmiechem.
- Ogromni - potwierdził jeszcze nim ją pocałował, nie martwiąc się, że ktoś może ich nakryć. Drzwi były zamknięte, więc nawet gdyby ktoś miał zamiar wpaść,musiałby najpierw zapukać.

[Sasha McLaren]

Sasha teraz położyła się na prawdę wygodnie, wtulona w ciało mężczyzny, jego silne ramiona mogły ją swobodnie obejmować.-Jestem tego samego zdania-uśmiechnęła się do niego.-Wiesz o tym, że wszyscy już o nas wiedzą?-zapytała w końcu. Chyba powinni poruszyć ten temat. Jeśli Vic był innego zdania, niech po prostu zamknie jej usta, a ona już nie wróci do tego tematu.

[Victor Neithar]

Westchnął ciężko słysząc jej słowa.
- Wiem - powiedział, bo interpretował te dziwne spojrzenia rzucane mu dzisiejszego dnia przez studentów, a także szepty niektórych z nich. - Niedługo dojdzie to do władz CU. Zastanawiam się czy nie powinienem się zwolnić.
To chyba było najrozsądniejsze wyjście, bo wiedział, że w końcu i tak zostanie zwolniony, bo uczelnia straci na reputacji przez jego romans ze studentką.

[Sasha McLaren]

-Victor...zwolnić?-zapytała zdziwiona. Może jednak nie powinni się spotykać? Sasha nie chciała, aby Victor musiał coś poświęcać tylko dlatego, żeby byli razem. Wiedziała, że lubi swoją pracę, choćby tylko słuchając jego wykładów. Czy na prawdę potrzeba takich poświęceń? To skłoniło Sashę do kolejnych rozmyślań, czy na prawdę dobrą decyzję podjęli.