Wiem, że nie chciałaś. Czasu już nie cofnę i muszę ponieść konsekwencje tego, co zrobiłem.
A co do tego naszyjnika... chyba go już nie odzyskasz. Został w moim mieszkaniu, z żoną.
Ja to wiem, Ty to wiesz, ona wie, ale nie dopuszcza do siebie tej informacji. Zresztą, to nie Twój problem, nawet nie wiem po co Ci to piszę.
Nie zawracaj sobie tym głowy, dobranoc.
Nagle zebrałaś w sobie odwagę żeby mi coś powiedzieć? Szkoda tylko, że przez maila. I to ja zachowuję się jak nastolatek, tak?
Nie widzę powodu, dla którego miałbym stwierdzić, że to moje dziecko. Dlaczego nie przyszłaś do mnie, dlaczego nic nie powiedziałaś? Dowiedziałem się ostatni, od samej plotkary. Matka mojego dziecka raczej powiedziałaby mi o ciąży, chyba że nie byłoby ono moje. Do tego dochodzi Keith, z którym spałaś - skąd mam mieć pewność, że mnie nie okłamujesz, skoro nawet nie potrafiłaś mi sama powiedzieć o ciąży?
I nie martw się, więcej nie pokażę ci się na oczy, obiecuję.
Nie wiesz jak bym zareagował. Gdybyś tylko powiedziała mi od razu, kiedy dowiedziałaś się o ciąży, wszystko teraz wyglądałoby zupełnie inaczej. Dobrze wiesz, że nigdy nie zostawiłbym swojego dziecka ani kobiety, która je nosi, tym bardziej, jeśli coś do niej czuję. Ale teraz jest już za późno.
Tak, miałem całą masę kochanek i dla każdej z nich postanawiałem rzucić pracę i przewrócić swoje życie do góry nogami, tak, jak dla ciebie. Jak ty mnie dobrze znasz! Po prostu lubię komplikować sobie życie dla pierwszej lepszej.
Porównujesz badania genetyczne do swoich słów? Nie rozśmieszaj mnie.
Nie możesz pisać nowych tematów Możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
