[Victor Neithar]

- Mam wpaść do twojej pracy i powiedzieć, że jeśli nie dadzą ci wolnego to ogłoszę strajk okupacyjny? - zapytał z uśmiechem. - Tęsknisz za życiem w LA, nie zdecydujesz się gdzie chcesz zostać, jeśli nie wrócisz tam chociaż na kilka dni.
A na co komu wiedza, jeśli nie można jej wykorzystać w życiu? Szkolne przystosowanie do funkcjonowania jest marne i tak naprawdę niewiele daje w codziennym, dalszym życiu.

[REKLAMA]

[Sasha McLaren]

-To mogę sama zrobić, ciebie pewnie przy recepcji zatrzymają-zaśmiała się. Inteligencja życiowa, to nie jest zastosowanie wiedzy zdobytej w szkole w życiu codziennym... To jest wiedza jak zachować się w danej sytuacji, jak zachować zimną krew i tak dalej, skarbie ;d. -Nie wiem, co zrobić, powiem szczerze. Ty zmuszasz mnie do kolejnego zastanawiania się, ale to nie przynosi mi nowych pomysłów na rozwiązanie tej sprawy....-westchnęła.

[Victor Neithar]

I co ci po tym, że wiesz jak zachować się w danej sytuacji, skoro i tak nigdy nie przewidzisz swojej reakcji? Nie wiesz czy nie uciekniesz kiedy zobaczysz wypadek, nie wiesz czy nie zareagujesz kiedy ktoś na twoich oczach będzie katowany.
- Wymknę się im, jestem sprytny - powiedział z szerokim uśmiechem. - Cóż, nie mogę cię zmusić żebyś została, chociaż wiesz, że moim zdaniem tak będzie najlepiej. Sama musisz podjąć ostateczną decyzję.

[Sasha McLaren]

-Powiedz mi proszę jedną rzecz.-powiedziała, siadając nieco wygodniej i spoglądając uważnie na mężczyznę.-Czemu tak bardzo zależy ci na tym, abym została? Przecież nie chodzi tu chyba o konkretnie moją osobę, w końcu nie znasz mnie aż tak dobrze, aby się przejmować. A może znów pobawiłeś się kośćmi i wypadło na mnie?-uśmiechnęła się lekko, aby jej pytanie stało się nieco mniej poważne.

[Victor Neithar]

Nie odpowiedział od razu, patrząc gdzieś w głąb mieszkania.
- Nie wiem - odpowiedział szczerze. - Może dlatego, że w jakiś pokrętny sposób martwię się o ciebie, odkąd zobaczyłem jak ktoś cię pobił, a może po prostu nie lubię tracić studentek, które jako jedne z nielicznych zaliczają moje egzaminy na piątki - uśmiechnął się ciepło w jej stronę.

[Sasha McLaren]

Dziewczyna lekko przygryzła wargę.-Jeśli o to chodzi... Już jest wszystko w porządku, nie musisz się więcej tym przejmować-uśmiechnęła się ciepło, bo w końcu wydobrzała, nawet to głupie przecięcie na skroni było jedynie cieniutką, ciemniejszą kreską, a dodatkowo pogodziła się z Summer, z którą się biła. Z Blair nie, ale chyba nie było zagrożenia. -Nie postawiłeś mi piątki na razie, ale sądzę, że to zrobisz, żebym nie uciekła z uczelni-uśmiechnęła się rozbawiona.

[Victor Neithar]

- I tak będę - powiedział z lekkim uśmiechem, bo kiedy ją zobaczył pobitą, też mówiła, że wszystko jest w porządku, a nie było. - Zrobię to, bo należy ci się piątka. Bardzo dobrze napisałaś ten egzamin.
Powiedziałby jej to wcześniej, ale niestety czwarty z braci Jonas im przerwał i nie było to możliwe.

[Sasha McLaren]

No dobrze, teraz była trochę bardziej wiarygodna, niż wtedy. Choć wtedy też miała rację, lekarze też powiedzieli że jest z nią w porządku. Lekkie problemy z psychiką, ale przezwyciężyła to. -Dziękuję, ale brzmisz nieco mało wiarygodnie-zażartowała, choć wierzyła, że napisała to dobrze. -Nie musisz mi słodzić, nie jestem zbyt przyzwyczajona do bycia obsypywaną komplementami-przyznała.

[Victor Neithar]

- A powinnaś - mruknął, bo jego zdaniem dziewczynie niczego nie brakowało. A już na pewno jeśli chodzi o wygląd zewnętrzny, jednak jemu jako wykładowcy nie wypadało głośno mówić takich rzeczy. - I nie słodzę, tylko mówię prawdę. A jak dalej będziesz protestować, to zaraz się rozmyślę i wpiszę ocenę niżej!

[Sasha McLaren]

To nie tak, że ona nigdy nie słyszała o sobie dobrego słowa, tylko... Trudno to wyjaśnić. -Dobrze, postaram się przyzwyczaić.-powiedziała, musiała się przyznać, że chwilami czuła się z Victorem jak z przyjacielem, z którym są na równi, lecz chwilami wciąż wiedziała, że to jej wykładowca, ktoś na prawdę dorosły i wykształcony. -Nie, nie chcę. Zamknę się już i poproszę piatkę-uśmiechnęła się, bo na tym jej zależało.

[Victor Neithar]

- Dobra decyzja - powiedział ze śmiechem. - Gdybym ja miał takich fajnych wykładowców... - rzucił teatralnie wzdychając.
Dla niego granica studentka-wykładowca już nieco się zacierała, choć nie na tyle, żeby zapomniał z kim rozmawia. Sasha nadal była jego studentką, niezależnie od tego czy mieliby się przyjaźnić, czy nie.

[Sasha McLaren]

Już miała powiedzieć, że raczej by go to nie obeszło, bo widać, że woli kobiety, ale na szczęście ugryzła się w język, bo zabrzmiało by to dość sugestywnie.-Musiałeś mieć, beznadziejni wykładowcy raczej demotywują do nauki, a ty w końcu uzyskałeś stopień naukowy.-stwierdziła-No chyba, że brakuję ci wspólnych wycieczek na pogotowie. -zaśmiała się.

[Victor Neithar]

- Hm, moi wykładowcy byli surowi i wymagający, raczej ciężko było porozmawiać z nimi o czymś innym niż sztuka, czy moje rysunki, które oceniali - powiedział z nieznaczym uśmieszkiem wspominając okres, kiedy sam studiował. - Wiesz, typ ludzi, którzy myśleli, że są lepsi, bo mają wyższy tytuł, są starsi i przerastają mnie doświadczeniem.

[Sasha McLaren]

-Doskonale wiem, o czym mówisz-pokiwała głową. Na szczęście nie miała zbyt wielu takich nauczycieli czy wykładowców.-Przy takich można często się więcej nauczyć. Niczego tobie nie ujmuję, mimo wszystko.-pocieszyła go, bo był dobrym wykładowcom, jedynie chwilami przynudzał, gdy za bardzo się wkręcił w temat, który był jego konikiem, ale to już przemilczała.

[Victor Neithar]

- Dobra, dobra, nie pogrążaj się - powiedział śmiejąc się serdecznie. - Nie mogę na nich narzekać, bo faktycznie dużo wyniosłem z mojej uczelni, ale czasami mogliby być bardziej... ludzcy, po prostu.
Nie pamiętał ile razy wdał się w kłótnię z jednym wykładowcą, który notorycznie zaniżał mu ocenę, co zdaniem Neithara było niesprawiedliwe. Mimo to, teraz był mu wdzięczny.