[Sasha McLaren]

-Wykładowcy mają być wykładowcami, nie ludźmi, nie zapominaj o tym.-pouczyła go, bo ona z reguły starała się nie przejmować takimi ludźmi, tylko dawać jak najwięcej z siebie. -Nie pogrążam się, wręcz przeciwnie. Staram się wygrzebać z bagna-puściła mu oczko.-Wiesz co? Późno już...-stwierdziła, bo już czuła mięśnie w policzach, od gadania i uśmiechania się. Musiało w takim razie sporo czasu minąć.

[REKLAMA]

[Victor Neithar]

- Dobrze pani profesor, nie zapomnę. Następny egzamin będzie taki trudny, że nikt się nie wygrzebie - oznajmił z udawaną powagą, a później zerknął na zegar wiszący na ścianie. - Tak, tak, nie zatrzymuję - powiedział wstając, bo dziewczyna z pewnością miała ciekawsze rzeczy do roboty niż pogadanki ze swoim wykładowcą. - Podwieźć cię?

[Sasha McLaren]

Westchnęła z udawaną ulgą.-Jak dobrze, że już nie będziesz mnie uczyć-uśmiechnęła się. Jak mężczyzna wstał, ona także wstała.-Nie, dziękuję. Poradzę sobie wrócić samodzielnie do domu-uśmiechnęła się do niego, po raz kolejny. -Dziękuję za rozmowę-dygnęła lekko, bo przecież nie wypadało go przytulić, nawet zdecydowanie bardzo po przyjacielsku, to był jej wykładowca!-No i przepraszam, że musiałeś oberwać...-przypomniała sobie Dane'a.

[Victor Neithar]

- No dobrze, skoro tak twierdzisz... - powiedział i zaśmiał się krótko, kiedy przed nim dygnęła, a później poprowadził do drzwi wyjściowych. - Nie ma problemu, to nie twoja wina. - Machnął lekceważąco ręką, żeby się tym nie przejmowała. Zatrzymał się przed drzwiami i odwrócił w jej stronę. - Do zobaczenia i... uważaj na siebie.

[Sasha McLaren]

-A ty uważaj na głupich znajomych Blair-poradziła mu. Ten o tyle miał lepiej, że wiedział kogo unikać. -Do zobaczenia-uśmiechnęła się i szybko ubrała w kurtkę. Gdy już to zrobiła, nie bardzo wiedziała jak się zachować, więc delikatnie zamachała ręką na pożegnanie.-Panie profesorze-uśmiechnęła się, bo sądziła, że na terenie uczelni powinni jednak nie zwracać się do siebie po imieniu.

[Victor Neithar]

- Pani McLaren - powiedział teatralnie i otworzył przed nią drzwi prowadzące na korytarz apartamentowca. Nie za bardzo rozumiał skąd te dygnięcia i machanie mu ręką przed nosem jakby sprawdzała czy w nagłym ataku zaniku pamięci nie zapomniał, że stoi obok. On zwykle żegnał się zwykłym do widzenia, nie czuł większej potrzeby.

[Victor Neithar]

On już zdążył dojść do salonu, usiąść i zapytać o wino, a ona dopiero wstała z krzesła, ale nic nie mówię.
Dolał jej wina i odstawił butelkę na stolik, siadając wygodniej i opierając się o jasny materiał, którym był obity mebel.
- Tak właściwie to nadal wiem o tobie stosunkowo mało - zauważył, patrząc na nią uważnie.

[Sasha McLaren]

Nie wiem, jak mu się udało usiąść na kanapie, skoro wciąż był w kuchni :D
-Cóż, może dlatego, że zawsze mówisz o sobie?-zapytała z uśmiechem. Usiadła wygodniej, poprawiając swoją spódniczkę. Ubrała się ładnie, bo wina nie wypada pić w dresach.-Nie umiem mówić o sobie. Chcesz mi zadać jakieś pytania?-zaproponowała.

[Victor Neithar]

Przecież napisałam, że skierował się do salonu xd
- Wcale nie mówię o sobie! Grzecznie cię ostatnio wysłuchałem, nie pamiętasz? - zapytał, bo wcale nie była aż taki zapatrzony w siebie i potrafił słuchać. - Dlaczego studiujesz ten kierunek i dlaczego akurat w NY?

[Sasha McLaren]

-Ale musiałeś zwrócić na siebie uwagę tym nosem-wypomniała mu, choć nie podejrzewała, że zaaranżował to celowo.-Hm...-zastanowiła się i upiła mały łyczek wina.-Nowy Jork, bo podanie o staż nie trafiło do siedziby w LA, tylko tutaj-roześmiała się, choć taka była prawda.-A kierunek... Nie miałam zbyt dużego wyboru, kiedy dowiedziałam się, że będę musiała się tu przeprowadzić. Edukacja artystyczna, bo lubię sztukę, a modę kocham. Rysunek, materiały, historia sztuki, to mnie poniekąd interesuje i potrzebuję tej wiedzy.

[Victor Neithar]

- No tak, to wszystko tak naprawdę było zaplanowane - powiedział z uśmiechem. - Rysunek? Potrafisz rysować coś więcej niż bazgrołki na marginesach notatek? - zapytał, przypominając sobie to, co rysowała w bibliotece i wcale nie zadał tego pytanie uszczypliwie. Z chęcią obejrzałby jej prace, gdyby takie miała, bo sam rysował - wszystkie obrazy zdobiące ściany w jego domu zostały stworzone przez niego, miał też kilkaset szkiców w swoim gabinecie.

[Sasha McLaren]

-Nie bądź okrutny...-mruknęła. Choć na marginesach z reguły rysowała bazgrołki, była dość niepewna co do wartości swoich prac, także nie pokazywała ich zbyt często-Rysunek żurnalowy, jeśli wiesz, o czym mówię-zaśmiała się. -To znaczy staram się, bo jak wiesz, bazgrolę sobie.-zmrużyła oczy wypominając mu te słowa. Gdyby wiedziała, że te obrazy są jego autorstwa... chyba nigdy nie zdecydowałaby się mu ich pokazać, wstydziłaby się.

[Victor Neithar]

- Nie jestem, przecież nie powiedziałem nic złego!
Chyba nikt na marginesach nie tworzył dzieł sztuki, to jasne, nawet on robił takie rzeczy i nie było w tym nic wstydliwego.
- Wiem - powiedział przewracając oczami. - Czyli nic bardziej... twórczego, tak to nazwę, choć z pewnością niczego nie można odebrać twoim pracom. W sensie, martwa natura, krajobrazy... portrety?
On sam lubił rysować portrety - miał w szufladzie rysunek każdego bliskiego członka rodziny, przyjaciół również.

[Sasha McLaren]

-Nie, nie, nie.-pokręciła stanowczo głową.-Nie pasjonuje mnie to, ani nie mam talentu-wytłumaczyła, nie uważając wcale, że to jakaś nudna robota, która swoje apogeum miała w renesansie, po prostu praca nie dla niej. Nie można był w racie wymazać czegoś czy poprawić. A z Victorka to na prawdę chwalipięta.

[Victor Neithar]

- Twoje bazgrołki wskazywały na to, że masz talent - powiedział z łobuzerskim uśmiechem na twarzy i sięgnął po wino, żeby dolać go trochę do swojego kieliszka. - Ale skoro cię to nie pasjonuje, nie ma sensu się zagłębiać - stwierdził, bo robienie czegokolwiek na siłę było jego zdaniem wielkim bezsensem.