[Shane McKay]

[REKLAMA]

[Ophelia Bissette]

Odbierając smsa od Shane'a, wzięła szybki prysznic i ubrała się w coś wygodnego. Zwyczajne, stare dżinsy, szara bluza, włosy niedbale rozpuszczone i targane przez wiatr nie sprawiały, że wyglądała tak, jak zwykle. Jednak Ofelia wcale nie chciała czuć się atrakcyjnie, nie chciała już skupiać na sobie męskich spojrzeń. Chciała być zwykłą szarą masą, zapominając o indywidualizmie, który zawsze tak broniła.
Wysiadła z taksówki w odpowiednim miejscu, od razu odnajdując strzelnicę - tak, jak pisał Shane, nie było z tym problemu. Rozejrzała się niepewnie po okolicy i postanowiła poczekać tutaj na chłopaka, wciskając dłonie w... kieszenie damskiej kurtki, która podobno należała do NYGirl.

[Shane McKay]

Shane podczas czekania na Ophelię doszedł do wniosku, że mógłby za wczasu zapłacić za wejście na strzelnicę. Uregulował płatności, a gdy wyszedł przed budynek, dziewczyna już na niego czekała.
- Czemu nie weszłaś do środka? Zimno tutaj - zagadnął, przystając naprzeciwko niej. Podszedł do drzwi i otworzył je przed Ophelią.
W środku było gorąco, ale w strefie gdzie oddawano strzały do celów już nie koniecznie. Stanęli na właściwym miejscu - w kabinie spokojnie mogła się zmieścić jeszcze jedna osoba. Shane podał dziewczynie specjalne okulary i duże ochronne słuchawki, zastrzegając żeby jeszcze ich nie zakładała. Sięgnął po pistolet leżący na małej półce przed nimi.
- Na początku nauczę cię poprawnego trzymania broni.
Sprawdził, czy pistolet jest zabezpieczony i wręczył go dziewczynie. Sam wziął swoją broń i ustawił się bokiem do Ophelii, tak, żeby wszystko widziała.
- Ten palec tutaj, kciuk tu. Nie naciskaj mocno spustu - pouczył. Zdecydowanie znalazł się w swoim żywiole.

[Ophelia Bissette]

On znalazł się w swoim żywiole, ona czuła się coraz bardziej niepewnie. Oczywiście uśmiechnęła się na przywitanie do Shane'a i weszła do środka, kiedy otworzył jej drzwi. I nie trwało długo nim zorientowała się, że na strzelnicy są sami mężczyźni, co powodowało, że jej komfort spadł jeszcze niżej. Nie komentując tego, ruszyła za Shane'm, wchodząc do kabiny i wysłuchując wszystkiego, co miał jej do powiedzenia.
- Od dawna strzelasz? - zapytała, kiedy już trzymała w dłoni pistolet, który w filmach zawsze sprawiał wrażenie nieco lżejszego niż w rzeczywistości. Zresztą, w życiu by nie pomyślała, że będzie trzymała broń.
Ułożyła rękę tak, jak pokazywał Shane, co nie było zbyt dużym wyzwaniem. Nie mogła się doczekać aż będzie mogła w końcu wykonać pierwszy strzał.
- Dobrze? - zapytała dla pewności, zerkając jeszcze raz na jego dłoń.

[Shane McKay]

Spojrzał na nią i dostrzegł zaniepokojenie na jej twarzy. Nie był w stanie stwierdzić, czy to dlatego, że dziewczyna pierwszy raz użyje broni palnej, czy może jej stres jest związany z powodem, dla którego trafiła do szpitala...
- Będzie już parę lat. Nawet nie pamiętam, kiedy zacząłem.
Po kolejnym pytaniu Ophelii przyjrzał się temu, jak trzyma pistolet. Położył rękę na broni i ustawił go tak jak należy.
- Nie trzymaj jej tak wysuniętej do przodu. Musisz mieć stabilne podłoże, inaczej źle wycelujesz i kula minie cel.
Kiedy już wszystko było w porządku, cofnął się by dać dziewczynie więcej przestrzeni.
- Załóż okulary i słuchawki - polecił. - A teraz wyceluj i strzel.

[Ophelia Bissette]

- A pamiętasz chociaż czemu? - zapytała zaciekawiona. Tak naprawdę nie znała zbyt dobrze Shane'a, nic nie wiedziała o jego życiu prywatnym - może zaczął chodzić na strzelnicę, bo go to kręciło, a może z innego powodu...
Skinęła głową na jego kolejne słowa, a kiedy usłyszała polecenie, przełknęła dość głośno ślinę, zrobiła to, co polecił, a później spojrzała niepewnie najpierw na broń, a później na swoją potencjalną ofiarę, do której miała strzelić.
W jej ruchach nie można było się doszukać pewności - uniosła nieco wyżej rękę, odbezpieczyła broń i wycelowała, a później nacisnęła spust, mimowolnie zamykając w tym momencie oczy, co z pewnością nie będzie pochwalone przez jej nauczyciela. Była zaskoczona (i nieco wystraszona) dość głośnym dźwiękiem, który wydawała broń w momencie oddania strzału, nawet mimo słuchawek, które miała na uszach, a później otworzyła oczy i spojrzała najpierw na broń, a później na cel strzału.
- Łał - mruknęła cicho pod nosem, bardziej do siebie niż do Shane'a.

[Shane McKay]

Uśmiechnął się lekko, przywołując wspomnienia.
- Mój przybrany ojciec jest policjantem, więc powiedzmy, że od zawsze byłem obyty jeśli chodzi o broń palną.
Śledził uważnie każdy jej ruch, a gdy Ophelia podczas oddawania strzału zamknęła oczy, nawet się nie zdziwił taką reakcją - sam doskonale pamiętał, jak mocno zacisnął powieki podczas swojego pierwszego użycia pistoletu.
Spojrzał na prowizoryczny ciemny kształt człowieka, do którego Ophelia strzeliła. Ku jego zaskoczeniu dziewczyna trafiła w ramię, a nie poza tarczę, tak jak się na początku spodziewał.
- Nieźle. Spróbuj jeszcze raz.

[Ophelia Bissette]

- W takim razie, umiesz się pewnie bronić? - zapytała z pozoru obojętnie, starając się ukryć zainteresowanie w swoim głosie.
Ofelia nawet nie zwracała uwagi na to, w co trafiła. Była zadowolona, że w ogóle oddała strzał i nie zrobiła sobie, ani Shane'owi, przy tym krzywdy.
Jeszcze raz wycelowała i strzeliła, już z większym opanowaniem przyjmując nieprzyjemny dźwięk, który temu towarzyszył, choć i tak nie mogła się powstrzymać żeby po raz kolejny przymknąć oczy, niespecjalnie patrząc gdzie dokładnie strzela.

[Shane McKay]

- Tak, chyba tak - odparł, zastanawiając się po co dziewczyna go o to wypytuje. Łatwo byłoby stwierdzić, że z czystej ciekawości, jednak on za dobrze znał ludzi i ich pytania, które niemal zawsze miały drugie dno. - Ojciec uczył mnie podstawowych ciosów obronnych.
Po kolejnym wystrzale był pewny, że trochę potrwa, nim Ophelia będzie oddawać strzały bez zamykania oczy, jednak i tak dobrze sobie radziła.
Wziął swoją odbezpieczoną broń i powiedział, żeby zrobiła mu trochę miejsca. W mgnieniu oka przyjął poprawną pozę, celując w sam środek głowy "czarnego człowieka", a następnie w serce i gardło.

[Ophelia Bissette]

- A ty mógłbyś nauczyć ich mnie? - zadała mu kolejne pytanie, których zapewne miał już dość. Rozumiała, że być może właśnie go irytuje, co nie było zbyt mądre, biorąc pod uwagę broń, którą trzymał w dłoni.
Odsunęła się na bok i nim zdążyła mrugnąć, Shane oddał trzy idealne strzały, w dodatku bez większego wysiłku.
- Nigdy nie będę tak strzelać - stwierdziła z wyczuwalnym podziwem dla jego umiejętności.

[Shane McKay]

- Oczywiście - odparł, teraz już będąc całkowicie pewnym swoich przypuszczeń. - Musi ci bardzo zależeć na samoobronie - stwierdził, ale nie drążył dalej tematu.
Szczerze się zaśmiał, kiedy Ophelia odezwała się zaraz po tym, jak oddał swoje strzały.
- Jeśli będziesz regularnie ćwiczyć, to z pewnością się nauczysz. To wcale nie jest takie trudne do ogarnięcia, wystarczy tylko panować nad nerwami podczas strzelania i skupić się na celu. - Zamyślił się na chwilę, przypominając sobie o czymś istotnym. - No i oczywiście ważny jest rytm, w jakim będziesz strzelać. Jak byłem młodszy, to zwykle oddawałem strzały w takt walca. Teraz już nie, ale wtedy było to bardzo pomocne.
Odsunął się na bok i dał znać dziewczynie, że teraz jej kolej.

[Ophelia Bissette]

- I zależy - powiedziała nieco ciszej, ciesząc się, że nie drąży tematu. Wiedziała, że prawdopodobnie nie obroniłaby się sama przed tą grupą mężczyzn. Ale wtedy przynajmniej mogłaby próbować.
- Naprawdę? - zapytała ze śmiechem, kiedy powiedział jej o strzelaniu do taktu. - Zawsze myślałam, że strzał to po prostu strzał, nikt się nie skupia na takich rzeczach.
Przesunęła się na środek, poprawiając okulary i celując do tarczy. Wzięła wdech i powstrzymała się przed zamknięciem oczu, choć i tak zmrużyła je, jakby chciała wykonać ten ruch. A później wykonała dwa strzały, choć nie były one tak dokładne, jak te Shane'a - wiedziała, że jej postawa nie jest do końca taka, jaka powinna być.

[Shane McKay]

Nijak nie skomentował jej zdeterminowanego oświadczenia. Bo co miałby odpowiedzieć? Po jej dalszych słowach uśmiechnął się z lekkim zakłopotaniem.
- Wiesz, niektórym to pomaga. Wielu policjantów stosuje taką metodę, ale żaden się nigdy do tego nie przyzna - odparł z rozbawieniem.
Po kolejnych strzałach w wykonaniu Ophelii, Shane'a zadziwiło to, że tak szybko załapała o co w tym chodziło.
- Ej, ej, jeszcze dziesięć strzałów, a będziesz lepsza ode mnie - powiedział.
Kolejne pół godziny spędzili na naprzemiennym oddawaniu strzałów do celu, a Shane raz po raz ręczył poradą, aż w końcu nie było takiej potrzeby, by musiał się wtrącać i doradzać - dziewczyna radziła sobie zaskakująco dobrze, mimo, że była nowicjuszką.

[Ophelia Bissette]

- W życiu bym o tym nie pomyślała - powiedziała nadal z lekkim rozbawieniem, nim skupiła się na oddawaniu strzałów. - Bez przesady, jeszcze trochę mi do ciebie brakuje - stwierdziła, choć przyjęła jego słowa z uśmiechem i wdzięcznością.
Brała sobie każdą jego poradę do serca i starała naprawiać wszystko to, co robiła źle, z różnym skutkiem.
- Może starczy na dzisiaj? - zasugerowała w końcu, kiedy ręka od ciągłego trzymania pistoletu zaczęła ją boleć, a palec od naciskania spustu drętwieć.

[Shane McKay]

- A jednak - odpowiedział, a uśmiech jakoś tak sam wpełzł mu na usta. Przyjrzał się dziewczynie i musiał przyznać, że nawet w tych szarych odcieniach było jej do twarzy.
- Chyba tak. Widzę właśnie, że ledwo trzymasz ten pistotolet - odparł i wyciagnął broń z ręki dziewczyny, przypadkowo muskając jej skórę opuszkami palców. Przeszedł go dreszcz, ale zignorował go, zdejmując swoje słuchawki i okulary. Zabezpieczył obie bronie i oddał je facetowi, który siedział za ladą w czymś w rodzaju schowku.
- Odprowadzić cię? - zapytał, kiedy znajdowali się przy drzwiach wyjściowych.