[Audrey Hudson]

- Jasne, ja na pewno się pojawię. - powiedziała z uśmiechem. Oczywiście, że nie mogła przegapić występu Lilly. Była bardzo ciekawa tego, jak sobie poradzi oraz chciała ją naturalnie wspierać. - I piszę się na takie spotkanie. - dodała po chwili, kiwając twierdząco głową. Następnie przeniosła wzrok na Davida, unosząc lekko jedną brew. - A ty co, decydujesz się na zmianę płci? - spytała ze śmiechem, po czym upiła kilka kolejnych łyków swojego drinka, tym samym całkowicie go dokańczając.

[REKLAMA]

[Lilly Morgan]

Słowa Davida przyjęła ze spokojem, jednym kiwnięciem głowy. Znali się na wylot, więc nie mieli przed sobą tajemnic. A przynajmniej Lil nie miała.
- Ciebie też chcę widzieć na premierze. - powiedziała do przyjaciela, celując w niego palcem wskazującym. Tak, Liliance bardzo zależało na wsparciu przyjaciół. David, Audrey i Delia byli jedynymi osobami, na których zdaniu Lillyanne zależało. Inni mogli mówić o niej co chcieli, nie obchodziło jej to.
- Myślę, że na to już za późno. - powiedziała szczerząc się do Davida. Uwielbiała się z nim przekomarzać. Byli razem jak zgrane rodzeństwo mimo, iż Lilly miała już dwóch braci. podniosła kieliszek do ust i upiła parę łyków drinka. Ona nie lubiła się z niczym spieszyć.

[Sasha McLaren]

Cóż, może każda uważała się za wyjątkową, ale Adam mógł potwierdzić Keithowi, że Sasha przynajmniej nieco różniła się od innych dziewczyn.-Jeśli się wstydzisz, wystarczy powiedzieć. Wtedy możemy pójść do ciebie, aby potańczyć tam, gdzie ciebie nikt nie będzie widział-powiedziała po podaniu mu ręki i pogłaskała jego dłoń kilkukrotnie kciukiem w ramach pokazania, że go wspiera w tej nieśmiałości. Odłożyła torebkę na swoje krzesełko, po czym sama poprowadziła chłopaka w stronę parkietu, gdzie mogliby sobie potańcować.

[David Marshall]

- Pamiętaj że trzema palcami wskazujesz na siebie. - zaśmiał się i opróżnił zawartość szklanki, bynajmniej już czysta była. Uśmiechnął się do Lil przyjaźnie i udał że przez chwilę się zastanawia. - No wiesz, nie wiem czy mam czas. - wyjął telefon i przejrzał niby kalendarz. Po chwili schował go znowu do kieszeni i spojrzał znowu na Lil. - Masz to jak w banku. - roześmiał się. Wiedziała że David jest w stanie odegrać scenkę niepewności, no i zapewne też to, że nawet gdyby miał inne plany, anulowałby je, byleby się pojawić. - Owszem. Mam zamiar. - przechylił głowę na bok i lekko trącił A. palcem. Chciało mu się śmiać, ale był silnym chłopcem.

- Pamiętaj że trzema palcami wskazujesz na siebie. - zaśmiał się i opróżnił zawartość szklanki, bynajmniej już czysta była. Uśmiechnął się do Lil przyjaźnie i udał że przez chwilę się zastanawia. - No wiesz, nie wiem czy mam czas. - wyjął telefon i przejrzał niby kalendarz. Po chwili schował go znowu do kieszeni i spojrzał znowu na Lil. - Masz to jak w banku. - roześmiał się. Wiedziała że David jest w stanie odegrać scenkę niepewności, no i zapewne też to, że nawet gdyby miał inne plany, anulowałby je, byleby się pojawić. - Owszem. Mam zamiar. - przechylił głowę na bok i lekko trącił A. palcem. Chciało mu się śmiać, ale był silnym chłopcem.

[Audrey Hudson]

- Nie strasz mnie. - powiedziała do Davida, powstrzymując się od wybuchnięcia śmiechem. - I nie tykaj mnie. - dodała, po czym ona go trąciła go palcem, uśmiechając się przy tym zabawowo. Następnie zawołała przechodzącego obok kelnera i poprosiła go o gin z tonikiem. Następnie wróciła wzrokiem do znajomych, przez cały czas uśmiechając się delikatnie.

[Lilly Morgan]

Oczywiście, że o tym wszystkim wiedziała. Odegrała nawet minę oburzenia, kiedy przeglądał niby kalendarz.
- No wiesz?! - prawie krzyknęła z niby oburzenia, a potem wytknęła chłopakowi język. Taaa... Mieli po dwadzieścia jeden lat, a zachowywali się jak dzieci. Typowe dla Lilly. Zmrużyła lekko oczy i w zamyśleniu spojrzała na Davida.
- Jak myślisz, jak powinnyśmy go ochrzcić? - zwróciła się do Audrey, wreszcie dopijając drinka i zamawiając następnego.

[David Marshall]

- Audrey by mi pasowało. Ale nie w tym życiu. - powiedział z pewnością w głosie. Za nic w świecie nie chciałby zostać kobietą, malowanie się za każdym razem, nawet przed przejrzeniem w lustrze żeby się nie denerwować. Potem chodzenie po galeriach, na pokazy, nie nie nie, to nie dla niego. - Nic wam się nie stanie, jak troszkę się o mnie pomartwicie. - stwierdził i uśmiechnął się kącikami ust.

- Audrey by mi pasowało. Ale nie w tym życiu. - powiedział z pewnością w głosie. Za nic w świecie nie chciałby zostać kobietą, malowanie się za każdym razem, nawet przed przejrzeniem w lustrze żeby się nie denerwować. Potem chodzenie po galeriach, na pokazy, nie nie nie, to nie dla niego. - Nic wam się nie stanie, jak troszkę się o mnie pomartwicie. - stwierdził i uśmiechnął się kącikami ust.

[Audrey Hudson]

- Nieee, Audrey nie. Jeszcze by cię kojarzono ze mną, czy coś, a tego bym nie chciała. - zażartowała, uśmiechając się nieustannie. - Ja bym mu dała jakieś słodkie imię, jak dla takiej małej dziewczynki. Ale nie wiem, jakie to może być. - dodała po chwili, przenosząc wzrok na, oby jak najdłużej, chłopaka. - Swoją drogą, zostawiłeś wczoraj u mnie swój szalik. Wybacz, ale zapomniałam go dla ciebie zabrać dzisiaj. - rzuciła, po czym odebrała od kelnera swoje zamówienie.

[Lilly Morgan]

Zmierzyła Davida krytycznie wzrokiem i pokręciła głową.
- Nie, Audrey do ciebie nie pasuje. Zresztą nie możesz się powtarzać. Dajmy mu na imię.... Wiem! Emily. - powiedziała radośnie klaszcząc w dłonie. David nie był dziewczyną, więc nie wiedział jak na prawdę wygląda ich życie codzienne. Nie wszystkie się malują, a jeśli już, to nie mocno. No i nie da się umalować perfekcyjnie nie patrząc jednocześnie w lustro. Kiedy Aud powiedziała o tym zostawionym szaliku, idealne brwi panny Morgan podjechały mocno w górę. Uuu.... Czyżby coś przegapiła? Postanowiła jednak nie zadawać pytań, więc zajęła się swoim drinkiem. Najwyżej potem się dowie.

[David Marshall]

- Przyjdę po niego kiedy zastanę Cie w domu. - zaśmiał się, z tego powodu że ostatnio gdy był u niej to kładła się spać, więc potem nie miałaby ochoty się ruszać z ciepłego łóżka, albo by to zignorowała i spała dalej. - To chyba dobrze, hmm? - oparł się o oparcie i zmrużył oczy. - Emily? Teraz to z Tobą bym się kojarzył - roześmiał się, bo już za dużo tego wszystkiego do powstrzymywania się. Zawsze mógł sobie dać na imię na przykład Nadja, nie głupie. Przyjaciele porozmawiali, pośmiali się jeszcze chwilę i potem rozeszli poza klubem.

- Przyjdę po niego kiedy zastanę Cie w domu. - zaśmiał się, z tego powodu że ostatnio gdy był u niej to kładła się spać, więc potem nie miałaby ochoty się ruszać z ciepłego łóżka, albo by to zignorowała i spała dalej. - To chyba dobrze, hmm? - oparł się o oparcie i zmrużył oczy. - Emily? Teraz to z Tobą bym się kojarzył - roześmiał się, bo już za dużo tego wszystkiego do powstrzymywania się. Zawsze mógł sobie dać na imię na przykład Nadja, nie głupie. Przyjaciele porozmawiali, pośmiali się jeszcze chwilę i potem rozeszli poza klubem.

[Keith Blackwell]

Wzniósł oczy ku niebu, kiedy po raz kolejny celowo zmieniła sens jego słów, po czym uśmiechając się lekko dał pociągnąć się na parkiet.
- Czyli rozumiem, że po imprezie idziemy do mnie, na prywatne lekcje tańca? - zapytał z łobuzerskim, jednokącikowym uśmiechem, kiedy w końcu znaleźli się na parkiecie. Nie, żeby nie radził sobie z tańcem, wręcz przeciwnie, był świetny zarówno tańcu towarzyskim, jak i w tym zwykłym, codziennym, ale takie prywatne domowe lekcje z piękną dziewczyną... jak można by przepuścić taką okazję?

[Sasha McLaren]

Sashka nie miała niczego złego w zamiarach, gdy przeinaczała jego słowa. Chciała mu delikatnie pokazać, że mimo, że na niego leci, nie jest pierwszą lepszą dziewczyną, która wskoczy mu do łóżka za sam fakt, że na nią spojrzał.-Owszem, nie mam nic przeciwko-stwierdziła i zaczęła się poruszać obok chłopaka. Nie wykonywała może żadnych ruchów, które były bardzo seksowne, ale to nie było zwykłe przestępowanie z nogi na nogę, wdzięk było widać w każdym ruchu dziewczyny. Spojrzała przez ramię na chłopaka i puściła mu oczko,

[Keith Blackwell]

Tak, to było w zwyczaju wielu dziewczyn, udawać niedostępną. Keith tego nie rozumiał, bo skoro i tak od razu wiadomo, jak to się skończy, po co te wszystkie niepotrzebne gierki? No, ale to było w sumie zabawne, szczególne zabawne było patrzenie jak te z pozoru zimne i nieczułe dziewczyny zamieniają się w łóżku w gorące kociaki. Czuł, że z Sashą może być niezła zabawa. Na jego wargach pojawił się charakterystyczny dla niego, nieco bezczelny uśmieszek, kiedy dziewczyna puściła mu oczko. Uważnie obserwował jej ruchy, oczywiście samemu dotrzymując jej kroku w tańcu, i chyba nie zgrzeszę mówiąc, że wyglądali razem całkiem seksownie, kiedy tak sobie densowali na parkiecie. Potem, po dłuższej chwili wrócili do stolika, z którego urwali się już Dave i Audrey - nie, Keith wcale nie domyślał się, gdzie mogli się udać. Jej, niektórzy ludzie to już jak króliki, nawet nie mogli wytrzymać paru godzin imprezy bez uprawiania seksu, ale co on się będzie mieszał. No, w każdym razie, wrócili do tego stolika, a on postawił Sashie[?] drinka, jakiego tam sobie wybrała, a dla siebie wziął martini z lodem, od razu wypijając z pół, bo od tego tańczenia pić mu się zachciało.

[Sasha McLaren]

Sashy ;D

Dziewczyna zamówiła dla siebie malibu z sokiem z grenadyny. Usiadła obok Keitha, również domyślając się, dokąd ta dwójka się zmyła. Nie jej sprawa, choć oboje lubiła. -Nie mogę nie powiedzieć, że nieźle tańczysz-stwierdziła zakładając nogę na nogę, zerkając kątem oka, czy przypadkiem spódniczka jej się nie podwinęła, ale nic takiego nie nastąpiło. Musiała się przyznać, że kilka osób zawiesiło na nich wzrok, bo całkiem dawali sobie radę we dwójkę.

[Keith Blackwell]

No oczywiście, że dawali sobie radę, jakże mogło być inaczej? A nawet jakby nie dawali, to i tak nikt nie mógł by oderwać od nich wzroku, wszak nie na co dzień spotyka się dwójkę ludzi o tak wybitnej aparycji na parkiecie. A tak na serio, to Keith wcale nie jest aż takim narcyzem, jak mogłoby się wydawać. W gruncie rzeczy, to całkiem ogarnięty chłopak, ze sporym dystansem do siebie, lubujący się w autoironii. Ale o tym kiedy indziej.
- No co ty, beznadziejny jestem, potrzebuje dłuuugich lekcji tańca. Najlepiej nago, bo wiesz, jak ktoś jest taki beznadziejny jak ja, to ubrania jeszcze bardziej przeszkadzają. - uśmiechnął się uroczo, tak, że nie sposób było mu odmówić, po czym odchylił się lekko w tył na krześle, upijając łyk martini.