[Audrey Hudson]

Odbywają się tutaj wszelkie imprezy, koncerty itp. Jest to też najlepsze miejsce do spędzania wolnego czasu, który uczniowie mają pomiędzy zajęciami.

[REKLAMA]

[Ophelia Bissette]

Ofelia spędzała tutaj przynajmniej kilka godzin w tygodniu, czekając na poszczególne wykłady, kiedy akurat nie miała co robić. Wtedy, tak jak w tej chwili, siadała wygodnie na schodach, w ciemnych okularach na nosie i cienkim waniliowym papierosem w dłoni. Zerkała na innych studentów, witając się z tymi, których znała i ignorując zupełnie obcych, jedynie od czasu do czasu przyglądając im się z zainteresowaniem i po chwili odwracając wzrok, żeby spojrzeć na głośno śmiejącą się grupę przyjaciół.

[David Marshall]

Schodził po schodach ze znajomymi, żartując z różnych rzeczy, oraz rozmawiając na temat figury niektórych dziewczyn. Oni musieli iść, lecz jemu się jakoś nie chciało, woli zostać tutaj, po co ma iść do domu w którym prawie nie ma się do kogo odezwać, bezsensu. Odwrócił się na pięcie i zwrócił ponownie w stronę budynku. Rozejrzał się i zauważył samotnie siedzącą Ophelię, nie rozmawiali zbyt specjalnie, ale zawsze musi być ten pierwszy raz, więc podszedł i uśmiechnął się przyjaźnie. - Cześć, Przeszkadzam? - usiadł obok niej nie czekając na odpowiedz.

Schodził po schodach ze znajomymi, żartując z różnych rzeczy, oraz rozmawiając na temat figury niektórych dziewczyn. Oni musieli iść, lecz jemu się jakoś nie chciało, woli zostać tutaj, po co ma iść do domu w którym prawie nie ma się do kogo odezwać, bezsensu. Odwrócił się na pięcie i zwrócił ponownie w stronę budynku. Rozejrzał się i zauważył samotnie siedzącą Ophelię, nie rozmawiali zbyt specjalnie, ale zawsze musi być ten pierwszy raz, więc podszedł i uśmiechnął się przyjaźnie. - Cześć, Przeszkadzam? - usiadł obok niej nie czekając na odpowiedz.

[Ophelia Bissette]

Jako że David przechodził kogo Ofelii, do jej uszu doszła dyskusja o kobiecych figurach, którą skomentowała jedynie przewróceniem oczu i nieco kpiącym uśmiechem, którego jednak nikt nie dostrzegł.
Powoli wypalała papierosa, kiedy dosiadł się do niej Marshall, oczywiście nie czekając na odpowiedź, bo i po co.
- Jasne, w końcu palenie to bardzo zajmujące zajęcie wymagające skupienia - oświadczyła obdarzając go uśmiechem i ściągając okulary. - Jednak myślę, że w ostateczności jestem w stanie rozmawiać z tobą i zajmować się czymś innym.

[David Marshall]

- No wiesz. Może na kogoś czekasz, nie wiem. - wzruszył ramionami i zmierzył jej papierosa, zawsze go zastanawiało jak można takie coś palić, czego nie czuć nawet między palcami, sam gdy próbował to zapomniał o nim i złamał. Ale cóż. - Nie wybierasz się nigdzie? Tylko tak samotnie siedzisz? - spytał i rozejrzał się po okolicy, potem znowu do niej wrócił spojrzeniem.

- No wiesz. Może na kogoś czekasz, nie wiem. - wzruszył ramionami i zmierzył jej papierosa, zawsze go zastanawiało jak można takie coś palić, czego nie czuć nawet między palcami, sam gdy próbował to zapomniał o nim i złamał. Ale cóż. - Nie wybierasz się nigdzie? Tylko tak samotnie siedzisz? - spytał i rozejrzał się po okolicy, potem znowu do niej wrócił spojrzeniem.

[Ophelia Bissette]

W takim razie biedny David nie ma czucia w palcach, bo Ofelia nie miała najmniejszego problemu z paleniem slimów. Co więcej, nie lubiła palić jakichkolwiek innych papierosów - była wierna swoim cieniutkim, waniliowym.
- A powinnam się gdzieś wybrać? - zapytała i delikatnie uniosła do góry brew. - Wiesz, jeżeli to twój kawałek schodów, mogę sobie iść - zażartowała z uśmiechem.

[David Marshall]

- Tym razem Ci odpuszczę. - zażartował również, raczej jest w stanie to wybaczyć. I nieprawda że David nie ma wyczucia w palcach, oczywiście że ma, po prostu wiadome że brak przyzwyczajenia do slimów. Bleh. - Mam pomyśleć że wolisz klimaty kampusu? Sesje, nauka, nauka, nauka i jeszcze raz nauka? - oparł głowę o rękę a łokieć o kolano. Z zaciekawieniem patrzy na nią, ciekawy temat, zaiście.

- Tym razem Ci odpuszczę. - zażartował również, raczej jest w stanie to wybaczyć. I nieprawda że David nie ma wyczucia w palcach, oczywiście że ma, po prostu wiadome że brak przyzwyczajenia do slimów. Bleh. - Mam pomyśleć że wolisz klimaty kampusu? Sesje, nauka, nauka, nauka i jeszcze raz nauka? - oparł głowę o rękę a łokieć o kolano. Z zaciekawieniem patrzy na nią, ciekawy temat, zaiście.

[Ophelia Bissette]

- Dzięki, łaskawco - powiedziała z udawaną ulgą i rzuciła na stopień papierosa, przydeptując go czarnymi platformami, które miała na stopach. - Przecież się nie uczę! - Uniosła do góry ręce w geście niewinności. - Zwykle tutaj przesiaduję czekając na wykład, z tą różnicą, że ten mój... - spojrzała na srebrny zegarek na nadgarstku. - ...zaczął się jakieś dwadzieścia minut temu. Jaka szkoda!
Prawda była taka, że nie miała ochoty się ruszyć, chociaż bardzo lubiła swój kierunek i była zadowolona z wyboru. Dzisiaj jednak nie miała chęci na spędzanie czasu na wykładzie.
- A ty? Z tego co widzę, też lubisz klimaty kampusu, skoro tutaj ze mną siedzisz.

[David Marshall]

- Wolę towarzystwo znajomej niż siedzieć samemu w domu. - poprawił ją i roześmiał się. Jak można by ominąć jakże interesujący wykład, na którym tak wszyscy się pilnie i grzecznie uczą, że brak słów. Zresztą niektórych życie tak wyglądało. - Zaś ty wolisz siedzieć ze mna na tych schodach niż iść? Miło. - uśmiechnął się szeroko, nie ukrywał rozbawienia.

- Wolę towarzystwo znajomej niż siedzieć samemu w domu. - poprawił ją i roześmiał się. Jak można by ominąć jakże interesujący wykład, na którym tak wszyscy się pilnie i grzecznie uczą, że brak słów. Zresztą niektórych życie tak wyglądało. - Zaś ty wolisz siedzieć ze mna na tych schodach niż iść? Miło. - uśmiechnął się szeroko, nie ukrywał rozbawienia.

[Ophelia Bissette]

- To zrozumiałe - stwierdziła, chociaż jej samotność nigdy specjalnie nie przeszkadzała. Lubiła ciszę, która panowała w jej mieszkaniu i potrafiła zorganizować sobie jakoś czas. Mimo to, rzadko bywała w domu. Jeśli nie była na wykładach, można ją było znaleźć na basenie, jeśli nie na basenie, to najprawdopodobniej na sali treningowej. - Oczywiście, od rana tutaj siedzę i tylko czekam na moment, w którym cię spotkam - powiedziała żartobliwie, odwzajemniając jego uśmiech i na powrót zakładając okulary na nos. Mimo, że był listopad, ostatnie promienie słonecznie dawały po oczach i nieprzyjemnie raziły.

[David Marshall]

- Teraz jesteś szczęśliwa i spełniona? - przechylił lekko głowę i zmrużył przez chwilę oczy, od jej okularów odbiły się dobitnie przez chwilę promienie słoneczne, co było niezbyt fajne. - Wątpię że mnie rozumiesz. - w sumie to powinien zrobić jakąś imprezę u siebie, w końcu duży dom i można zaprosić prawie że pół kampusu na spokojnie, ale to jeszcze trzeba przemyśleć. - Będę dzwonił za każdym razem gdy gdzieś tutaj będę, żebyś tak nie czekała od samego świtu. - zażartował i uśmiechnął się kącikami ust, przez pare chwil.

- Teraz jesteś szczęśliwa i spełniona? - przechylił lekko głowę i zmrużył przez chwilę oczy, od jej okularów odbiły się dobitnie przez chwilę promienie słoneczne, co było niezbyt fajne. - Wątpię że mnie rozumiesz. - w sumie to powinien zrobić jakąś imprezę u siebie, w końcu duży dom i można zaprosić prawie że pół kampusu na spokojnie, ale to jeszcze trzeba przemyśleć. - Będę dzwonił za każdym razem gdy gdzieś tutaj będę, żebyś tak nie czekała od samego świtu. - zażartował i uśmiechnął się kącikami ust, przez pare chwil.

[Ophelia Bissette]

- Taak, osiągnęłam apogeum szczęścia - powiedziała wsuwając chłodne dłonie do kieszeni kurtki, którą miała na sobie. - Zrozumienie cię to niezbyt trudne zadanie, uwierz mi. - W jej uśmiechu mógł odnaleźć nutkę kąśliwości, jednak każdy kto ją znał był do tego przyzwyczajony, więc nie powinno go to zdziwić. - Dobra, a wtedy ja porzucę swoje dotychczasowe zajęcie i szybko tutaj przybiegnę, nonszalancko rozkładając się na schodach - zaśmiała się na tę wizję i pokręciła głową w politowaniu nad jej absurdalnością, pozwalając się rozsypać swoim blond włosom na ramionach.

[David Marshall]

- I zawiesisz mi się na szyi. Nie ma sprawy. Nie zapomnę. - zmienił rękę na której podpierał głowę i uniósł zaczepnie brew do góry. - To powiedz cokolwiek o mnie. Na przykład czego mogę teraz chcieć. - zastanowił się i wyobraził sobie opisaną przez nią sytuację jeszcze raz. W sumie to by mu to pasowało, dosyć wygodnie by miał.

- I zawiesisz mi się na szyi. Nie ma sprawy. Nie zapomnę. - zmienił rękę na której podpierał głowę i uniósł zaczepnie brew do góry. - To powiedz cokolwiek o mnie. Na przykład czego mogę teraz chcieć. - zastanowił się i wyobraził sobie opisaną przez nią sytuację jeszcze raz. W sumie to by mu to pasowało, dosyć wygodnie by miał.

[Ophelia Bissette]

- Nie, nie, po kolei. Najpierw udam, że cię nie widzę, żeby nie wyjść na desperatkę. Później spojrzę na niebie od niechcenia, niby przypadkiem, uśmiechnę się i dopiero wtedy zawieszę na szyi z okrzykiem Jak dobrze cię widzieć, Dave! - powiedziała ze śmiechem i po chwili popatrzyła na niego z lekkim pobłażaniem. - Nie potrafię czytać ci w myślach albo zgadywać zachcianki po mowie ciała. Jeszcze.

[David Marshall]

- Nie chciałabyś czytać mi w myślach. - gdy ona się śmiała on starał się mieć poważną minę i słuchał z zaciekawieniem tego mało prawdopodobnego toku zdarzeń. - Mi tam pasuje. - po chwili jednak się roześmiał. Chociaż jak wcześniej wspomniano, czemu by nie, on nie ma nic przeciwko takiemu czemus.

- Nie chciałabyś czytać mi w myślach. - gdy ona się śmiała on starał się mieć poważną minę i słuchał z zaciekawieniem tego mało prawdopodobnego toku zdarzeń. - Mi tam pasuje. - po chwili jednak się roześmiał. Chociaż jak wcześniej wspomniano, czemu by nie, on nie ma nic przeciwko takiemu czemus.