[Ty Gevinson]

Ty szedł w stronę starej kamienicy, która stała opuszczona i nieco zapomniana. Planował tam zrobić swoją najbliższą sesję, więc musiał ogarnąć to miejsce, sprawdzić oświetlenie i takie tam. Przechodził właśnie obok terenu kampusu, przecież nie studiował tam, proszę.-No, no. Cóż za zwinna gazela skacze przez zaspy śnieżne-zapytał ironicznie, widząc swoją ulubioną fotografkę.

[REKLAMA]

[Delia Salvatore]

Szła z opuszczoną głową, chroniąc twarz przed zimnymi, śniegowymi płatkami. Słysząc znajomy głos szybko podniosła głowę. Choć właściwie było to zbędne. I doskonale wiedziała kto jest jego właścicielem. Wspaniały Ty Gevinson. Fotograf od siedmiu boleści. W pierwszej chwili chciała przejść obok, całkowicie go ignorując, ale zmieniła zdanie.
- Co za spotkanie. Cóż takiego sprowadza Cię w te strony? - jej głos wręcz ociekał udawaną słodyczą.

[Ty Gevinson]

Blondyn zmierzył ją sceptycznym wzrokiem od stóp do głów. Bo udanej imprezie znów był tym samym Ty'em, a nie rozstrojonym tatuśkiem. -Bynajmniej nie po to, aby rozmawiać z tobą albo uczyć się jakiś pierdół.-powiedział równie słodko. No tak, nie mógł wymagać od niej tego, by wiedziała co jest w jego torbie, mimo że posiadała bardzo podobną. Chyba że dalej robiła zdjęcia jednorazowym aparatem na klisze z supermarketu.

[Delia Salvatore]

- O to z pewnością nikt by Cię nie podejrzewał. Powszechnie wiadomo, że kto jak to, ale TY z pewnością nie doceniłbyś potęgi wiedzy. - wyrzuciła z siebie na jednym oddechu. Była na siebie wściekła, że znowu tak łatwo dała mu się sprowokować. Ale na szczycie listy, jakie najłatwiej wyprowadzały ją z równowagi było naśmiewanie się z pasji do dziennikarstwa. O On doskonale o tym wiedział. Odetchnęła głęboko, a gdy odezwała się ponownie jej głos znów był cukierkowo słodki.
- Wierz mi lub nie, ale spotkanie tutaj twojej skromnej osoby również nie leżało w moich planach.

[Ty Gevinson]

Dała się sprowokować, już? Ty musiał przyznać że tak szybkie osiągnięcie celu nie zadowoliło go, lubił długo męczyć swoje ofiary.-Nie, a wyglądało tak, jakbyś czekała na mnie i na mój widok wyskoczyła wprost przede mnie-stwierdził strzepując kilka płatków śniegu ze swojej czupryny

[Delia Salvatore]

- Doprawdy? - zapytała kpiąco, unosząc teatralnie brwi. Normalnie przepychanki słowne z chłopakiem sprawiały jej nie małą frajdę, jednak teraz marzyła jedynie o tym, aby poszedł sobie do siedmiu diabłów. Albo i dalej. Torba pełna książek była ciężka. Koszmarnie ciężka. Na dodatek Delia stała w zaspie sięgającej prawie do kolan i zdążyła już całkiem nieźle przemarznąć. Mogłaby naturalnie odwrócić się i najnormalniej w świecie odejść. Ale Ty wypominałby jej podobne tchórzostwo przez jeszcze długi czas.
- No proszę. Przejrzałeś mnie. Siedziałam tu sobie w zaspie i czaiłam się na Ciebie. Muszę przyznać, że twój widok działa na mnie lepiej niż wizyta w cyrku.

[Ty Gevinson]

-Zawsze wiedziałam, że jesteś nienormalna, Salvatore-nie przebierał w słowach, tylko nazwał rzeczy po imieniu. Uśmiechnął się szerzej i poprawił swoją leciutką torbę, bo miał tam tylko jeden aparat i jeden obiektyw. Więcej nie potrzebował aby zrobić wstępne rozpoznanie na miejscu przyszłej zbrodni. Z nie małą rozkoszą spojrzał na tą jej ciążącą torbę, pod którą się uginała.

[Delia Salvatore]

- I wzajemnie. - odparła. Momentalnie w jej głowie pojawiła się scena, w której chwyta torbę i z szatańskim chichotem ciska nią w chłopaka. Jako, że ten obraz bardzo przypadł jej do gustu, uśmiechnęła się szeroko, ni to do siebie, ni to do rozmówcy. Poprawiła pasek, który zaczął ją już obcierać w ramię.
- Rozmowa z Tobą byłą niezwykle pouczająca, ale są jeszcze inne sprawy które wymagają mojej uwagi. - wyminęła go i ruszyła w dalszą drogę. Po chwili jednak odwróciła się i rzuciła przez ramie. - Do zobaczenia kiedyś.

[Ty Gevinson]

-To będzie przyjemność-powiedział na temat spotkania w rychłej przyszłości, po czym powolnym krokiem, w jeszcze lepszym nastroju niż był zanim nie spotkał Delii. Teraz to na pewno przygotuje się doskonale do sesji, bo jak miał dobry humor to nie dość, że był bardziej kreatywny to jeszcze miał więcej chęci do pracy.

[Ophelia Bissette]

Blondynka może nie czuła się jeszcze najlepiej i powinna spędzić w łóżku przynajmniej dwa dodatkowe dni, ale nie miała na to czasu. A raczej nie chciała mieć, bo w końcu wynajdowała setki ważniejszych rzeczy: studia, treningi, basen. W końcu to oczywiste, że zdrowie schodziło na boczny plan.
Tym razem wychodziła z jednego z wykładów, zawzięcie grzebiąc w torebce w poszukiwaniu komórki - była przekonana, że dostała przed chwilą wiadomość, ale oczywiście znalezienie przedmiotu nie należało do najprostszych. Nie patrzyła pod nogi, więc nic dziwnego, że nieoczekiwanie wpadła na kogoś.
- Oj, przepraszam - powiedziała, zatrzymując się gwałtownie kiedy tylko poczuła przed sobą męski tors, a torba odruchowo upadła na ziemię.

[Ty Gevinson]

Blondyn nie zdążył zrobić trzech kroków, kiedy następna ślicznotka stanęła mu na drodze. On też ma życie...-Nie szkodzi-stwierdził spoglądając w dół, aby sprawdzić co to zrobiło taki hałas, podejrzewał że mogła to być dziewczyna. Okazało się że jednak torba.-Nie wiedziałem, że aż tak działam na dziewczyny-nie mógł sobie podarować jakiegoś komentarza, bo nie byłby sobą w tym momencie.

[Ophelia Bissette]

Podobno głupi ma zawsze szczęście, więc...
Ofelia sięgnęła po torbę, w końcu odnajdując komórkę w najbardziej widocznym i oczywistym miejscu - bocznej kieszonce. Cóż...
Słysząc komentarz mężczyzny, uniosła nieznacznie kąciki ust.
- Nie cieszyłabym się przedwcześnie. Ręczę, że to zwykły przypadek, nie żadna siła przyciągania - oświadczyła, patrząc na nieznajomego wesoło.

[Ty Gevinson]

-Jak to mówią, przypadki rządzą życiem-stwierdził, przyglądając się uważnie blondynce. Mógł on stwierdzić że jest mało inteligentną dziewczyną, która nie potrafi jednocześnie chodzić i myśleć, więc niech Ophelia się cieszy, że do główki Ty'a weszła myśl, że to jego zasługa. Był w dobrym humorze, więc raczej pozytywne myśli przychodziły mu do głowy, bez powodu się nie wyżywał na nikim. Choć praktykowanie takich działań na Delii nawet w najlepszym nastroju było czystą przyjemnością.

[Ophelia Bissette]

Akurat Ofelka nie widziała związku między przypadkowym wpadaniem na kogoś, a jednoczesnych chodzeniem i myśleniem. Wpadła na Tysona przez swoją własną nieuwagę. I gdyby tylko wiedziała, że wyżywał się na Delii, z pewnością nie byłoby to przyjemne przypadkowe spotkanie.
- Mówią też, że nieszczęścia chodzą po ludziach - stwierdziła, wykrzywiając wargi w czymś pomiędzy uśmiechem a grymasem. - Więc nie wiem, czy nie powinieneś mnie zaliczyć do tej kategorii.

[Ty Gevinson]

Związek jest taki, że jak kogoś przerasta jednoczesne chodzenie i myslenie, to na pewno nie ma juz głowy do patrzenie na siebie a wtedy o potrącenie kogoś lub wpadnięcie na kogoś nie trudno.-Nie wydaje mi się, abyś słusznie zrobiła z siebie nieszczęście-stwierdził. Nie znał dziewczyny, ale wyglądała przyjemnie. Zupełnie nie wyglądała na przyjaciółkę Delii, wydała się być zbyt słodka i rozsądna, ale kto ją tam wie.