[Keith Blackwell]

[REKLAMA]

[Ophelia Bissette]

W międzyczasie Keith zdążył się rozmyślić, ale Ofelka nie za bardzo kojarzyła, że podaje nie jej adres, tylko swój. Całą drogę jechała oparta głową o szybę, obserwując nowojorskie ulice, kiedy w końcu taksówka się zatrzymała, a ona chwiejnie wyszła na zewnątrz.
- To nie jest mój apartamentowiec - stwierdziła marszcząc brwi, bo nie była aż tak pijana żeby nie wiedzieć gdzie mieszka.

[Keith Blackwell]

Keith w drodze na imprezę postanowił wpaść jeszcze do swojego mieszkania, które było po drodze, aby zabrać parę butelek whiskey, tak więc polecił taksówkarzowi zatrzymać się pod apartamentowcem w którym mieszkał.
- No co ty? - udał zdziwienie, zerkając z udawaną paniką na Ophelię - a byłem święcie przekonany, że właśnie tu mieszkasz! Jesteś pewna? Może lepiej chodźmy sprawdzić. - pokiwał rozsądnie głową, złapał Bissette pod ramię, coby się nie wywaliła, i poprowadził ją do środka, a potem dalej, do windy. - Bo wiesz, ktoś mógł podmienić apartamentowce z zewnątrz, a mieszkania mogą być te same. - oparł się o ścianę windy, udając zadumę.

[Ophelia Bissette]

- Nie rób ze mnie idiotki, Blackwell - fuknęła oburzona. - Nie mam pięciu lat i nie jestem aż tak pijana żebyś mógł sprzedawać mi bajeczki.
Mimo to, nim zdążyłaby jakkolwiek zaprotestować, już znajdowała się w windzie razem z Keithem i swobodnie osunęła się na ziemię. Tak przynajmniej świat mniej wirował i już nie było tak źle.
- Zamów mi taksówkę, wracam do siebie - powiedziała, zadzierając do góry głowę, żeby na niego spojrzeć.

[Keith Blackwell]

- Dobra, dobra. - uniósł w górę ręce w geście kapitulacji, wznosząc przy tym oczy ku niebu. - Zamówię ci tę taksówkę. - powiedział, kiedy winda się zatrzymała na jego piętrze, i podszedł do Ophelii, podając jej rękę, żeby wstała - Do domu. - dodał, żeby nie było żadnych niejasności i żeby nie podejrzewała go o nic.

[Ophelia Bissette]

Wiedziała, że duma dumą, ale sama nie wstanie, więc chwyciła go za dłoń i dopiero wtedy się uniosła, oczywiście chwiejąc przy tym. Na szczęście dość kurczowo złapała się ramion Blackwella, dzięki czemu nie upadła na ziemię, ani nie zatoczyła się na żadną ze stron.
Skinęła głową, w odpowiedzi, że jak najbardziej taksówka, która zawiezie ją do domu, odpowiada dziewczynie.
- Po co mnie tu w ogóle przywiozłeś? - mruknęła, bo wcześniej wspominał coś o imprezie. A może tylko jej się wydawało?

[Keith Blackwell]

- Żebyś dostąpiła tego zaszczytu przekroczenia progu mieszkania Boga Seksu. - powiedział z rozbawieniem, używając jednego z przydomków które nadała mu NY Girl, i które mu się nawet spodobało. Wyszli z windy, stając przed drzwiami jego apartamentu, które otworzył kluczem, a potem zaprosił Ophelię gestem do środka.

[Ophelia Bissette]

- Nie boisz się, że Królowa Śniegu wywoła śnieżycę? - zapytała, z krzywym uśmiechem i weszła do jego apartamentu, od progu pozbywając się szpilek przez które się się tak chwiała. Teraz chodzenie wydawało się dużo łatwiejsze i wszystko już się tak nie kręciło, jak wcześniej. - Nawet niezły masz tu porządek - mruknęła, bo po nim by się tego raczej nie spodziewała.

[Keith Blackwell]

- Wbrew powszechnemu przekonaniu nie lubię bałaganu. - odparł, wchodząc w głąb mieszkania, by do plecaka zgarnąć z barku parę butelek Jacka Danielsa. Przy okazji włożył też do niego jakieś zioło, nawet nie wiedział jakie, bo Dane po prostu je tu zostawił ostatnim razem. Brunet często w swoim roztargnieniu miał w zwyczaju zostawiać tego typu rzeczy gdzie popadnie, z czego Keith nie raz korzystał. Przy okazji będąc w sypialni zmienił koszulkę na taką z logiem sex pistols, założył swoją ulubioną czarną desingerską marynarkę, podwijając jej rękawy, ale swój słomkowy kapelusz zostawił, bo mu pasował do imprezy nad basenem.
- Czemu nie chcesz iść na imprezę? - zapytał kiedy wrócił już do dziewczyny, unosząc przy tym jedną brew.

[Ophelia Bissette]

Ona w tym czasie postanowiła zostać w holu i usiadła sobie na ziemi, trzymając w każdej ręce po jednym bucie i nie ruszając się z miejsca, kiedy on krzątał się po apartamencie. Wyjęła kwiat, który miała we włosach, więc opadły jej teraz na oczy, co niespecjalnie przeszkadzało dziewczynie.
- A po co mam tam iść? - zapytała, kiedy już przy niej stanął. - Mam na sobie idiotyczną hawajską sukienkę, kwiaty na szyi, w dodatku pewnie nie będę jutro pamiętała jak się nazywam. A na pewno nie będę, jeśli pójdę na tę twoją imprezę.

[Keith Blackwell]

Stanął przed nią, opierając się o ścianę naprzeciwko, i patrzył na nią z wyrazem rozbawienia na twarzy.
- Bo właśnie to robią ludzie w naszym wieku. Imprezy, alkohol, narkotyki, seks. Pewnie widziałaś gdzieś na jakimś filmie, kiedy siedziałaś przed telewizorem z kotem na kolanach i robiłaś na drutach pokrowiec na papier toaletowy, czy co tam robią ludzie którzy nie chodzą na imprezy. - powiedział nieco drwiącym tonem, przy okazji wydobywając z kieszeni paczkę papierosów. Włożył jednego do ust i podpalił swoją zapalniczką zippo, spoglądając na blondynkę prowokującym spojrzeniem.

[Ophelia Bissette]

- Nie, nie, nie - powiedziała, kręcąc nieco zbyt energicznie głową, bo znowu wszystko zaczęło jej wirować, więc jęknęła cicho. - Imprezy owszem, alkohol i seks owszem, narkotyki - niech ci będzie. Brakuje tylko umiaru, który ja mam, a ty pewnie nie. I, tak na marginesie, nie mam kota, tylko stado kotów. I to dla nich szyję ubranka na drutach - sprostowała żartując sobie. Wiedziała, że jest odrobinę inna niż Keith i inaczej patrzy na pewne rzeczy. Być może nie umiała się bawić, ale jej to nie przeszkadzało.

[Keith Blackwell]

- Czyli jednak idziesz? Wiedziałem, że się zgodzisz! - powiedział rozentuzjazmowany specjalnie wyciągając całkiem odmienne wnioski ze słów dziewczyny, od tych, które zamierzała mu przekazać. Zaciągnął się jeszcze raz, przekładając papierosa do prawej dłoni, podczas gdy lewą - bo był leworęczny - podał Ophelii, żeby mogła wstać. I wbrew pozorom on również miał jakieś zasady moralne, których przestrzegał, jednak było ich bardzo mało, i w większości różniły się od zasad moralnych innych ludzi. Jego granice po prostu były bardzo przetarte, ledwo widoczne, ale wciąż.

Spadam, bo nie wstanę. Branoc!

[Ophelia Bissette]

- A kto nakarmi moje koty? - zapytała, jakby faktycznie martwiła się o los swoich nieistniejących zwierzaków. Wsadziła jednego buta pod pachę i podała mu swoją dłoń, pozwalając sobie pomóc i po chwili stała już w pionie, na powrót trzymając w obu dłoniach obuwie. Kwiatek, o którym zapomniała, leżał gdzieś na podłodze. - Nawet nie myśl, że uda ci się mnie upić - stwierdziła (zupełnie jakby była całkowicie trzeźwa w tym momencie), wyciągając w jego kierunku rękę i jakby grożąc mu butem.

[Keith Blackwell]

Niewzruszony jej groźbami po prostu zaciągnął się kolejny raz papierosem, wypełniając płuca trującą ale i zbawienną nikotyną i tak stał przed nią, z wyrazem zadumy na twarzy, jakby faktycznie zastanawiał się nad tym, czy upicie i tak już pijanej dziewczyny byłoby dla niego opłacalne. W końcu wypuścił powoli dym, nie przed siebie tylko w bok, bo to byłoby wysoce niekulturalne tak dmuchnąć dymem Ophelii w twarz, - tym bardziej, że miał zamiar pójść z nią na imprezę a to mogłoby ją tylko zniechęcić - i odezwał się żeby nie przeciągając dłużej milczenia.
- Nawet bym nie śmiał. - uśmiechnął się uroczo, jednak z czającą się w kącikach ust nutką szubrawstwa. - Idziemy?