[Sasha McLaren]

[REKLAMA]

[Ophelia Bissette]

Kiedy tylko Ofelia wróciła do mieszkania swojej przyjaciółki, od razu ruszyła do kuchni, porzucając na kanapie kurtkę NYGirl. Spodziewała się, że Sashy jeszcze nie będzie, chociaż chciała jej powiedzieć o tym, że poprosiła Shane o lekcje na strzelnicy. Poza tym, chciała ją trochę wypytać o chłopaka, który wydawał się nie pasować do wszystkich nowojorskich znajomych jakich miała i był to zdecydowanie komplement. Był taki... zwyczajny, "nieoszlifowany" i to z pewnością zaleta.
Pogrzebała chwilę w szafkach i postanowiła ugotować spaghetti, licząc na to, że Sasha być może się załapie na jedzenie, jeśli wróci w najbliższym czasie.

[Sasha McLaren]

Sasha poradziła sobie z powrotem do domu na piątkę z plusem.-Jestem!-rzuciła zaraz po przyjściu do domu, żeby Ophelia się dowiedziała. Była padnięta, bo to był nie dość, że długi dzień, to jeszcze pełen różnorakich wrażeń. Rozebrała się szybko i poszła do kuchni-O, tu jesteś-powiedziała, zauważając blondynkę. Sięgnęła po szklankę, po czym zajrzała do lodówki, aby wyciągnąć dzbanek z wodą. Wzięła to i usiadła na stołku.

[Ophelia Bissette]

- Słyszę - powiedziała, bo odgłos przekręcania klucza w zamku i zamykanych drzwi nie był na tyle cichy, żeby się blondynka nie zorientowała, że jej przyjaciółka wróciła do domu. - I właśnie gotuję ci kolację.
Makaron był już niemal gotowy, teraz dziewczyna zajmowała się sosem.
- No to teraz mów, czemu miałam nic nie czytać? - zapytała, zerkając z zainteresowaniem na Sashę, nie przestając mieszać sosu.

[Sasha McLaren]

Dziewczyna westchnęła-Pomóc ci?-zapytała, nie będąc pewna, czy nawet wiele zostało do roboty.-Wiesz, może zróbmy tak. Najpierw ty mi powiedz, co ci się przydarzyło, bo to, co ja powiem, może ci się nie spodobać. Spokojnie-zaznaczyła od razu, lekko się uśmiechając.-Nie spodobać, a nie będziesz chciała mnie za to zabić-stwierdziła, bo miała nadzieję, że Ophelia tak a nie inaczej zareaguje na nowości z ust Sashy. Ta leniwie wstała i zaczęła przyszykowywać talerze i sztućce, aby mogły za moment w spokoju zjeść posiłek. Lubiła, gdy ktoś oprócz niej był w domu. Stwierdziła, że może zaproponuje dziewczynie, żeby ta się do niej wprowadziła, bo był przecież wolny pokój, w którym teraz Ophelia mieszkała i jakoś nie wchodziły sobie w drogę. Za bardzo.

[Ophelia Bissette]

- Nie, już wszystko niemal gotowe - powiedziała i po chwili uniosła z zaciekawieniem brwi, słysząc, że historia Sashy może jej się nie spodobać. - No dobrze. Poprosiłam Shane'a żeby zabrał mnie na strzelnicę, dzisiaj była pierwsza lekcja - skupiła się na sosie, który po chwili wyłączyła, uznając, że jest gotowy do zjedzenia. - I żeby nauczył mnie samoobrony, podobno potrafi kilka sztuczek.
To że jeszcze nie wchodziły sobie w drogę, nie oznacza, że nie zaczną. Sasha powinna się cieszyć, że Ofelka nie ma ochoty się stroić, bo najpewniej podkradałaby z jej szafy ubrania, czasami przypadkowo je brudząc - bo prawda była taka, że Francuzka miała pecha i plamiła zwykle ubrania, które pożyczyła, rzadko swoje.

[Sasha McLaren]

-Rozumiem, że udało ci się kogoś zastrzelić, że jesteś zadowolona-zaśmiała się i wyjęła ser, aby posypać sos i makaron. -Shane to fajny chłopak. Mógłby być niebezpieczny, ale nie ma się czego bać-stwierdziła, bo znała chłopaka od dawna, za czasów, kiedy oboje jeszcze nie myśleli o tym, że spotkają się w Nowym Jorku.
Sasha nie miała w sumie nic przeciwko temu, żeby ktoś pożyczał jej ubrania, niech tylko pierze po sobie i odwiesza je w odpowiednie części garderoby. A jak nie, to zawsze można zainstalować zamek w drzwiach ^^

[Ophelia Bissette]

- Nie, ale było całkiem... miło - stwierdziła z uśmiechem, nakładając makaron na talerze. - Mógłby? - powtórzyła z zainteresowaniem wyczuwalnym w głosie.
Ona nie znała go tak długo jak Sasha. Tak właściwie nie znała go niemal wcale - nie był typem człowieka, który po jednym dniu znajomości opowiada ci cały swój życiorys.
A co do zamka... to cios poniżej pasa. Ofelka miała do zaoferowania ubrania z paryskich butików, takiej oferty się nie odrzuca!

[Sasha McLaren]

Spokojnie, zamek byłby tylko na drzwiach Sashki, szafa ofelki byłaby wciąż otwarta :D
-No mógłby, sama powiedziałaś, że umie strzelać i się bronić, czyli bić też się potrafi-powiedziała, choć dla niej tłumaczenie tego było zbędne.-Cieszę się, że miło spędziłaś czas-powiedziała do dziewczyny, bo jak najbardziej pochwalała to, że blondynka w końcu wyszła poza salon i sypialnię. Dziewczyna skupiła się na nakładaniu sobie posiłku, także zamilkła na moment,aby to ona nie poplamiła swoich ubrań w tym przypadku.

[Ophelia Bissette]

- No tak, ale pomyślałam, że... zresztą, nie ważne - machnęła lekceważąco ręką, biorąc swoją porcję i siadając na stołku przy blacie. - Lepiej mów to, co powinnam wiedzieć nim przeczytam notkę NYGirl.
Zaczęła nawijać makaron na widelec, co chwila zerkając z wyczekiwaniem na Sashę i czekając aż ta powie jej to, co ma powiedzieć. Cierpliwość cierpliwością, ale naprawdę była ciekawa co miałoby ją zdenerwować.

[Sasha McLaren]

-Ale co?-zapytała, bo nie rozumiała o co chodzi. Sama zjadła kilka kęsów i westchnęła.-Spotkałam Keitha.-zaczęła spokojnie, aby wprowadzić powoli Ophelkę w całą sytuację.-Najpierw specjalnie z dedykacją dla ciebie, go spoliczkowałam-uśmiechnęła się, bo z tego aspektu była akurat bardzo zadowolona. Zjadła znów kilka kęsów i zaczęła się zastanawiać co dalej powiedzieć.

[Ophelia Bissette]

- Nic, nic - powiedziała tylko kręcąc głową i uniosła zaskoczona brew, kiedy Sasha powiedziała jej, że spoliczkowała Keitha. Czyżby robiła drobne postępy i w końcu zrozumiała to, co Ofelka próbowała jej wbić do główki? - Ale dlaczego z dedykacją dla mnie? Keith nic mi nie zrobił. Zresztą, powiedziałaś już najpierw, więc coś musiało być potem... Chyba nie chcesz mi powiedzieć, że mamy zwłoki do ukrycia, prawda?

[Sasha McLaren]

-Niestety nie.-powiedziała apropo zwłok do zutylizowania. -Z dedykacją, bo stwierdził, że nic nie obchodzi go to, że to z jego mieszkania wyszłaś, kiedy....-stwierdziła, że reszty nie musi mówić, blondynka się domyśli. -Bo później...mnie pocałował. i ja jego-dodała szybko, aby umknęło Ophelce.-Mam wyrzuty sumienia, i to duże!-zaczęła od razu, bo na prawdę, nie uważała tego, za swój mądry krok.-Później spotkałam się z Neitharem, ale też cuda nie widy się działy..-westchnęła

[Ophelia Bissette]

- Chyba nie spodziewałaś się, że go to obejdzie? Mówiłam ci niejednokrotnie jaki on jest - powiedziała, bo ona nie spodziewała się choć odrobiny przejęcia z jego strony. Zresztą, nie mogła go nawet wymagać; nie byli ani przyjaciółmi, ani rodziną, ani parą.
Już miała otwierać usta żeby powiedzieć coś dalej, kiedy Sasha dokończyła swoją opowieść. Milczała przez chwilę, ignorując nawet wzmiankę o Neitharze. - Nadal coś do niego czujesz, prawda? - zapytała spokojnie.

[Sasha McLaren]

-Do kogo? Neithara?!-zapytała zdziwiona, bo ona już do tego przeszła swoimi myślami, nie chcąc długo wspominać tych przyjemnych pocałunków.-Mówisz o Blackwellu?-skojarzyła po chwili-No... może troszkę...-przyznała się bez owijania w bawełnę, bo Ophelka i tak wyfiltrowałaby prawdę spomiędzy wersów jej wypowiedzi.