[Sasha McLaren]

-A dziękuję-stwierdziła siadając obok niego i podkulając nogi. Zawsze lubiła siadać z nogami pod brodą.-A Ty? Mieszkasz sam, w akademiku?-zapytała, skoro już tak rozmawiali o mieszkaniach. Adam chyba nie będzie miał problemu, jeśli Sasha go też zapyta, skoro on sam zadaje wiele pytań. Dziewczyna była trochę gadatliwa, więc nie miała najmniejszego problemu z tym, zwłaszcza, że to nie były trudne czy dyskretne pytania. Choć na takie pewnie też by odpowiedziała, bo nie czuła żadnego możliwego zagrożenia ze strony Adama. Albo był dobrym aktorem. Porozmawiali jeszcze sporo czasu, aż się zrobiło na prawdę późno. Wymienili się telefonami, z obietnicami, że jeszcze się spotkają, jeśli nie nastąpi to następnego wieczoru na imprezie, na którą oboje zamierzali pójść. Pożegnali się i Sasha po tym wszystkim poszła do siebie, aby się położyć.

[REKLAMA]

[Sasha McLaren]

Cóż, gdzie mogła być Sasha po tak udanej imprezie? Oczywiście, skrywała się, nie będąc gotową na spotkanie z wieloma, na prawdę wieloma ludźmi. Musiała być w pracy, gdzie udało jej się nie otrzymać zbyt wielu dziwnych spojrzeń, takich potępiających lub gratulujących. Z zajęć się jednak zerwała, nie mając nawet głowy do tego. Trochę przesadziła z alkoholem na sylwestrze i jak zwykle odchorowywała to kilka dni. Przebrała się z oficjalnego stroju w zwykłe legginsy i sweter, który nie był okazem piękności, ale zdobywał wiele nagród za wygodę i ciepło. Blondynka spieła włosy w koczek na czubku głowy, włączając telewizor i siadając wygodnie na kanapie, aby zająć czymś czas.

[Lilly Morgan]

Lilly także urwała się z imprezy tuż po północy. Nie mogła powiedzieć, że była szczególnie udana. Wszyscy byli jacyś tacy niemrawi. No i potem ta bójka... Ale pierwsze imprezy z reguły są nieudane. Nawet Lilly, kiedy po raz pierwszy coś organizowała, odniosła kompletną klapę. Nie ważne jak wyglądał pierwszy raz. Ważne, czy miało się odwagę zorganizować jeszcze coś takiego. Morganówna miała nadzieję, że Sashy ta odwaga nie opuści.
Jeśli zaś chodzi o alkohol, no cóż, nie czarujmy się. Lilianka miała naprawdę mocną głowę i od szampana i whiskey tylko lekko szumiało jej w głowie. Nie będziemy się jednak rozwodzić nad tym jak to trudno było upić pannę Morgan, ale od razu przejdziemy do rzeczy. Otóż Lilly, po tym całym sylwestrze czuła się źle, bo ani razu nie widziała się z Sashą. Postanowiła więc ją odwiedzić. Bez uprzedzenia. Właśnie wysiadała z taksówki. Weszła do budynku i zapukała cicho do drzwi przyjaciółki.
- Sasha?

[Sasha McLaren]

Choć pukanie było dość ciche, Sasha to słyszała. Niechętnie, bo niechętnie wstała, aby otworzyć drzwi-Lily...-powiedziała niepewnym głosem, bo szczerze mówiąc lekko zdziwił ją widok przyjaciółki. Sasha nie była bardzo pamiętliwa, także nie miała nawet ochoty zatrzasnąć Lily drzwi przed nosem. Otworzyła je w zamian szerzej, pozwalając dziewczynie bez problemu wejść do środka. Gdy obie były już we wnętrzu pokoju, McLaren puściła drzwi, aby same się zatrzasnęły i poszłą do salonu. -Co tam?-zapytała, aby nie tworzyć jakiejkolwiek ciszy, która mogłaby sprawiać wrażenie nieco niezręcznej, bo nie był powodu.

[Lilly Morgan]

Widząc reakcję Sashy na jej osobę, Lilly nieco się odprężyła i natychmiast ruszyła do salonu. Bywała tu tak często, że czuła się niemal jak w domu. Usiadła na kanapie i założyła nogę na nogę.
- U mnie dobrze. Żadnego bólu głowy. - powiedziała szczerząc zęby w uśmiechu.
- A u ciebie? Lepiej? - spytała z pewną dozą nieśmiałości. Świetnie, teraz zamierzała bawić się we wrażliwą dziewczynę. Naprawdę super.

//aaaa!!! Wena mnie opuściła :(

[Sasha McLaren]

-Lepiej będzie, jak Ophelia pozwoli ze sobą porozmawiać-powiedziała z rozbrajającą w pewnym stopniu szczerością. To było na prawdę ważne dla blondynki i tym się trapiła, bo nie dostała do tej pory odpowiedzi na swojego smsa. Sms, kolejna bardzo taktowna rzecz, ale podejrzewała, że gdyby Sasha już odważyła by się zadzwonić, modliłaby się tylko o to, aby poczta głosowa odebrała od niej wiadomość.-Mnie niestety, głowa trochę bolała-uśmiechnęła się delikatnie, może odrobinkę ironicznie. Ironia to nie jest mocna strona dziewczyny, także rzadko po nią sięgała, teraz nie mogła się jednak powstrzymać.

[Lilly Morgan]

Lilly uniosła lekko jedną brew do góry.
- Coś się stało? Jak zawsze jestem niedoinformowana. - ostatnie słowa wymruczała cicho do siebie. No cóż, Lilly od zawsze była trochę nieogarnięta. Zawsze żyła w swoim świecie filmów i teatru. Raczej wątpiła, żeby to się kiedyś zmieniło. Chociaż dla przyjaciół zawsze miała czas.
- Widziałam. - odparła uśmiechając się lekko na wspomnienie Sashy ciągnącej whiskey z butelki.

//Żegnam się. Jutro będę :p

[Sasha McLaren]

Sasha nieco zmarszczyła brwi. Czy Lily na prawdę ominęła ten fakt, że Ophelia się obraziła, żeby nie powiedzieć puściła foszka, Przecież chodziło o tą całą sprawę z Keithem, Lily była przy tym, ba, wywołała to całe zamieszanie, ale Sasha nie miała większych pretensji, to była jej wina. -Nie powiem, kim była ta osoba, która mnie upijała-stwierdziła, bo faktycznie, picie whisky z butelki to było zdecydowanie nie rzecz Sashy, za to jak bardzo to pasowało do Lily, no offcence, oczywiście, bo ona nic nie miała do zwyczajów swoich znajomych, dopóki oni nie przesadzali, a Lily jeszcze trochę do alkoholiczki, jeśli Sasha była dobrze poinformowana.

[Lilly Morgan]

No tak, ale kiedy były w towarzystwie Lilly, Ophelia się nie obraziła. Zrobiła to dopiero wtedy, kiedy znalazła Sashę w łazience, a Lilianki przecież wtedy nie było. Owszem, widziała, że coś jest nie tak ale... No cóż, każdy widział, że panna Morgan jest dziwna. I nieogarnięta zarazem. Ale za to ją przecież wszyscy kochali, prawda? Już chciała coś powiedzieć, ale widząc wzrok przyjaciółki, zastygła z otwartymi ustami.
- Aaaa.... Dobra, już wiem. - powiedziała kiwając głową. Potem znów wyszczerzyła się w uśmiechu.
- No co. Na mnie to i tak nie działa, a wiesz, że nie lubię pić sama. - odparła, a potem lekko przygryzła dolną wargę. Spojrzała nieco zakłopotana na Sashę i blondynka musiała już wiedzieć, że Lilly chce porozmawiać o Keith'cie.

[Sasha McLaren]

-Tak, wiem. Jeszcze jakiś czas i będę mogła Ci dorównać.-mruknęła, choć wcale nie miała na to ochoty, bo nie potrzebowała alkoholu do odczuwania zabawy, nawet na topienie smutków nie działał-Może.-dodała, aby Lilianka się nie rozochociła.
Owszem, Sasha zobaczyła pewien rodzaj spojrzenia, które nie było codziennym na twarzy panienki Morgan, lecz nie skojarzyła faktów, że ta będzie chciała przytoczyć temat tamtej feralnej nocy, bo skoro rozmowa o Keithie, to na pewno prędzej czy później ten aspekt tej znajomości zostanie poruszony. Nie możliwym będzie pominięcie go, niestety-Co?-zapytała wprost, czekając co Lily odpowie, a raczej o co zapyta.

[Lilly Morgan]

Pfffff! Wcale nie chodziło o to, żeby Sasha mogła jej dorównać. Znaczy nie to, żeby nie mogła. Gdyby chciała, to Lilka bardzo chętnie się tym zajmie. Nie ma problemu. Teraz wzruszyła tylko ramionami.
- Musiałabyś pobrać lekcje u Johna. Znaczy, u ojca. Mojego. - powiedziała podciągając nogi na kanapę. Już dawno przestała mówić do ojca 'tato', więc nawet w rozmowie ze znajomymi mówiła o nim 'John'. Takie przyzwyczajenie. Kiedy Sasha się odezwała, Lilly niemal natychmiast wyprostowała się jak struna.
- Bo ja... Chciałabym porozmawiać z tobą o Blackwellu. Znaczy... Bo... Sasha ja widzę jak się męczysz i... Ty coś do niego czujesz prawda. - chciała zapytać, ale wyszło jej stwierdzenie. Niepotrzebne wydrążyła ten temat, ale chciała, żeby przyjaciółka z nią o tym porozmawiała.

[Sasha McLaren]

Uśmiechnęła się, choć nie miała ochoty brać żadnych lekcji u nikogo jeśli chodzi o picie. Prędzej by się zjawiła, u kogoś, kto chciałby przekazać jej tajemną wiedzę jak wyjść z twarzą, po czymś takim, co jej się zdarzyło.
Gdy Lily wydukała to, co miała do powiedzenia spojrzała na nią niepewnie. Przełknęła ślinę i zaczęła bawić się łańcuszkiem, który wisiał na jej szyi. Na prawdę nie wiedziała co powiedzieć. Do ust lgnęło kłamstwo, że po prostu żałuje tego wybryku, lecz to było kłamstwo. Nie była jednak pewna, czy jest w stanie przyznać się do tego głośno, skoro nadal miała problemy z przyznaniem się do tego przed samą sobą.-Dlaczego... dlaczego tak sądzisz?-zapytała w końcu, nie widząc lepszej odpowiedzi w danym momencie. Zaczęła się tak zastanawiać, czy skoro zauważyła to Lily, możliwe było to, że ktoś inny to zauważył. Ktoś, kto zdecydowanie nie powinien.

[Lilly Morgan]

W takim razie musi się udać pod inny adres, bo ani Lilly ani John, zapewne nie wiedzieliby, co jej poradzić.
Właśnie, wydukała. Jeszcze nigdy wcześniej nie zdarzyło się jej jąkać. Nigdy! No dobra, raz. Kiedy miała pięć lat i tak się denerwowała przed swoim pierwszym występem w przedszkolu, że zapomniała tekstu. Pani oczywiście jej podpowiadała, ale i tak wyszło z tego jedno wielkie dukanie.
Morganówna obserwowała uważnie reakcję Sashy i dopiero teraz zyskała pewność.
- Nie miałaś humoru w sylwestra, czyli po wspólnie spędzonej z nim nocy. Od razu chciałaś zmienić temat kiedy go poruszyłam. Płakałaś w łazience i nakrzyczałaś na mnie, gdy po raz drugi chciałam o nim porozmawiać. A teraz zamiast patrzeć na mnie, zaczęłaś bawić się swoim łańcuszkiem. No i widzę, że jesteś zakłopotana. - powiedziała i nachyliła się do przyjaciółki. Bardzo wątpiła, żeby Keith zauważył co się dzieje. W końcu był facetem, a w mniemaniu Lilly faceci byli do tego stopnia nierozumni, że wszystko trzeba było im tłumaczyć w prosty sposób.
- Sasha... Wiesz, że mi możesz powiedzieć wszystko.

[Sasha McLaren]

Kogo jak kogo, ale Keitha o taką spostrzegawczość na pewno nie posądzała. -Wiem, Lily, wiem...-powiedziała unosząc głowę i spoglądając na przyjaciółkę. Łańcuszkiem jednak nie przestała się bawić, potrzebowała zajęcia, lecz zapewne tyle z tego wyjdzie, że zaraz zerwie ten cienki srebrny naszyjnik. -No może coś tam do niego czuję...-powiedziała niechętnie. Nie wiedziała, co ją ciągnęło do takich drani? Nawet drastyczna zmiana otoczenia nie pomogła, tu już załapała się na związek z Blackiem, który jednak nie był takim dupkiem, skoro potrafili rozmawiać i się nawet czasem zabawić wspólnie.-Wiem, że muszę sobie to jak najszybciej wybić z głowy, Blackwell na idealny materiał na drugą połówkę zdecydowanie nie wygląda...-przyznała rezolutnie, była tego świadoma od samego początku, ale serce nie sługa...

[Lilly Morgan]

Lilly zauważyła, że jeszcze chwila i łańcuszek nie wytrzyma, więc delikatnie wyjęła go z dłoni Sashy. Słysząc 'coś tam', uniosła lekko jedną brew do góry, ale nie drążyła. Lilly także zawsze ciągnęło do niegrzecznych chłopców. Przed Sashą, to ona była dziewczyną Blacka. Jak na Jamesa, byli ze sobą dość długo, bo aż dwa miesiące. Lilly w sumie go nawet nie kochała. Silnie się zauroczyła, a pewnego dnia stwierdziła, że tylko go lubi i nie ma sensu żeby dalej razem byli. Do tego dochodzi kolekcja romansów ze złymi chłopcami... Nieważne. Pokiwała głową na słowa przyjaciółki.
- Wiedziałam, że jesteś mądra. Zapomnij o nim. W ogóle skończmy już ten temat, żebyś więcej o nim nie myślała. Chyba, że chcesz o nim jeszcze porozmawiać?