[Sasha McLaren]

-Chciałabym, wierz mi-powiedziała, zostawiając naszyjnik już w spokoju. Co więcej, wsunęła go za materiał swetra, co by jej nie kusiło. Spojrzała na Lily, bo w sumie jak już poruszyły ten temat, to myślała, a raczej łudziła się, że panienka Morgan poradzi jej coś, powie coś pokrzepiającego. Niestety, samo stwierdzenie tego, co Sasha wiedziała, nie zadowoliło dziewczyny-Nie, skończmy ten temat, raz, na zawsze...-powiedziała, mówiąc dość pewnym głosem. Zdecydowanie nie chciała więcej rozmawiać na ten krępujący nią temat. Nikt normalny nie zakochuje się w Keithie, ba... nawet nie śpi z nim, a panienka McLaren zrobiła dwie rzeczy, i to w niekoniecznie prawidłowej kolejności. Najpierw się zakochała, potem przespała, bo w sumie pragnęła tego. Może nawet wierzyła, że będzie tą jedyną, której uda się złamać i zmienić Blackwella. Jakaś nagroda za głupotę i naiwność minionego roku powinna zdecydowanie wpaść w rączki blondynki.

[REKLAMA]

[Lilly Morgan]

Lilly popatrzyła na Sashę z lekkim uśmiechem. Wiedziała, że dziewczyna spodziewa się pocieszenia czy może rady, ale Lilka kompletnie się na tych sprawach nie znała. Nigdy jeszcze nie była w stu procentach zakochana. Owszem, miewała silne zauroczenia, jak każdy w jej wieku, ale nie można było nazwać tego zakochaniem, a tym bardziej miłością.
- Wiem, że nie tego się spodziewałaś, ale... Nie wiem co mam ci poradzić. Jedyne co mi przychodzi do głowy to tylko to, co sama już wiesz. - powiedziała, a potem pokręciła głową. Jak zwykle gadała same głupoty.
- Wszystko będzie dobrze. - dodała uśmiechając się pokrzepiająco. Tak naprawdę tylko tyle mogła jej od siebie dać. Zawsze mogła wyciągnąć ją na jakąś imprezę, ale wiedziała, że Sasha raczej nie będzie się do tego paliła. Chociaż...
- Co powiesz na małą rundkę po klubach? - spytała unosząc lekko jedną brew do góry.

[Sasha McLaren]

-Właściwie...-powiedziała, zastanawiając się. Może wyjście do klubu to faktycznie nie taki zły pomysł. Może się rozerwie, zabawi, pozna kogoś? To chyba lepsze, niż siedzenie w czterech ścianach i usilne odpędzanie swoich myśli od pewnej grupy tematów. -No... mogę pójść...-zgodziła się, może nie ociekając entuzjazmem, ale odrobinę chęci można było zdecydowanie odczuć w jej głosie. Spojrzała tylko na siebie, bo zdecydowanie nie mogła się nigdzie pokazać w takim stroju. Na szczęście nie zajmie jej wiele czasu przygotowanie się do jakiegoś stanu, w którym będzie mogła się pokazać poza swoim domem.

[Lilly Morgan]

Lilly niemal klasnęła w ręce na zgodę Sashy. Mimo iż przyjaciółka nie wykazywała zbytniego entuzjazmu, Lilly jakoś nie bardzo to przeszkadzało. Przekrzywiła głowę lekko w prawą stronę i przyjrzała się dziewczynie.
- Ale zdecydowanie musisz się przebrać. - powiedziała i jednocześnie spojrzała na siebie. Jej strój jeszcze przejdzie.
- Chodź. Idziemy się przebrać. - wstała z kanapy i pociągnęła przyjaciółkę w stronę jej obszernej garderoby.
//zt

[Sasha McLaren]

Rzuciła niezbyt przyjazne spojrzenie mężczyźnie i poprowadziła do swojego mieszkania. Znalazła w torebce klucze i otworzyła mieszkanie.-Proszę, niech pan usiądzie i poczeka-wzruszyła ramionami. Zdjęła płaszczyk, rzucając go na oparcie fotela. Później się zajmie posprzątaniem tego. Wskazała na sofę, każąc mu się rozgościć. Zapewne trochę potrwa zanim ona się ogarnie, do tego stopnia, że nie będzie się wstydziła pokazać obcemu mężczyźnie. Jakby już teraz jej nie widział w opłakanym stanie. Skierowała się do sypialni, aby się ubrać i przemyć.

[Victor Neithar]

Zignorował jej spojrzenie, bo i tak nie miał zamiaru odpuścić. Pokręcił tylko z politowaniem głową: kto to widział żeby dziewczyny się biły... Zresztą, nie wyglądała na taką, która rozpętywałaby bójki, ale pozory mylą.
Usiadł na kanapie, tak, jak mu poleciła i rozejrzał się po apartamencie dziewczyny, czekając aż ta pozbędzie się krwi i przebierze w coś suchego.

[Sasha McLaren]

Wypraszam sobie, Sasha nie była prowodyrką, została podle sprowokowana i była w tym przypadku jak najbardziej ofiarą. Z resztą, skąd pewność, że to bójka, w której brały udział dziewczyny, a nie pomysł, że ktoś mógł napaść dziewczynę i powiedzmy ją zgwałcić?
Po jakimś czasie wyszła niechętnie, bo widziała się w lustrze i widziała, że wygląda co najmniej żałośnie. Ubrała się w legginsy i bluzę uniwersytetu kalifornijskiego, która była na nią dość za duża, bo należała do jej byłego. Nawet wciąż nim pachniała. W rękach miała pudełko z takimi rzeczami jak plastry, wata itp, bo sądziła, że to się może przydać. Dobrze, że Neithar był taki nieugięty, bo Sashy na sam widok krwi robiło się nieco słabo.

[Victor Neithar]

Może i nie była, ale Victor przecież tego nie wiedział. A co do gwałtu, Victor śmiał twierdzić, że zgwałcona dziewczyna zachowywałaby się inaczej niż Sasha.
- Już? - zapytał kiedy wyszła odświeżona i wyglądająca nieco lepiej. - No, to teraz niech pani usiądzie, a ja... postaram się nie pogorszyć pani stanu - uśmiechnął się pokrzepiająco i wstał z kanapy, ściągając swoją kurtkę i odkładając ją na oparcie mebla.

[Sasha McLaren]

-Rozumiem, że to pana pierwszy raz, tak?-powiedziała i usiadła wygodnie, podkładając sobie poduszkę pod plecy, bo zdecydowanie była obolała w tamtych miejscach.Wzięła głęboki oddech, co nie było najlepszym pomysłem i zamknęła oczy. Już zaczęła się denerwować, bo mimo, że to był tumanista, przepraszam, humanista, czuła się, jakby oddała się w ręce lekarza, a to była jej mała fobia.

[Victor Neithar]

- Opatrywałem już kilka razy siebie, ale to było dawno - stwierdził z uśmiechem, bo jemu wtedy to nie bardzo wychodziło, ale teraz było co innego - pomagał jej, nie sobie. Wziął do ręki watę i wodę utlenioną, a później usiadł obok Sashy, unosząc jej głowę ku górze i delikatnie przecierając wacikiem zranione miejsca na twarzy.
- Pewnie trochę szczypie - zauważył, starając się sprawić jej jak najmniej bólu. - Co tak właściwie spowodowało, że wygląda pani tak, jak teraz, hm? Jeśli tak bardzo boi się pani mojego kolokwium, że chciała pani trafić do szpitala, wystarczyło ze mną porozmawiać... - uśmiechnął się pod nosem.

[Sasha McLaren]

-Ała-wyrwała mu się, lecz sam ten gest bardziej ją zabolał, także powoli wróciła do pozycji, kiedy na widoku jej twarz. Zacisnęła mocniej oczy, a także dłoń, chowając ja w długim rękawie bluzy-Już mówiłam, nie boję się kolokwium.-powiedziała, nie rozumiejąc, czemu ten ma taką obsesję na punkcie swojego przedmiotu, jakiś sadysta i fetyszysta w jednym.-Wolałabym o tym nie rozmawiać, dobrze?-powiedziała, bo nie chciała się ani skarżyć, ani użalać nad sobą. No i nie była na tyle naiwna, aby pracownikowi uniwersytetu donosić o tej rozróbie, która się tam odbywała. Mimo wszystko, Sasha nie chciała odwetu, w którym Summer i Blair zostałby ukarane.

[Victor Neithar]

Przysunął jej twarz bliżej i delikatnie przytrzymał za brodę, żeby mu więcej nie uciekała, a później kontynuował swoją pracę. Po chwili przykleił jej plaster na skroni i skupił się na oglądaniu nosa.
- To nie wygląda ciekawie, jestem pewien, że ktoś go pani złamał. I oczywiście nie musimy o tym rozmawiać. Jednak jeśli to była napaść, na pani miejscu zgłosiłbym się z tym na policję - stwierdził, zauważając rozcięcie na wardze. Pogrzebał chwilę w apteczce aż znalazł maść, która powinna pomóc w gojeniu i nim pomyślał, nabrał odrobinę specyfiku na palec, a później zerknął niepewnie na dziewczynę. - Mogę?
Nie każdy lubi jak obca osoba prawie wtyka mu palec do ust.

[Sasha McLaren]

-No dobra-otworzyła oczy i zaraz nimi przewróciła. Czuła się, jakby rozmawiała z matką, ojcem, czy chociaż lekarzem przeszkolonym w zakresie opatrywania ofiar bójek i wypadków niewiadomego pochodzenia.-Nie, nic się nie stało.-stwierdziła. Zdecydowanie nie chciała iść na policję, nic z tego dobrego by nie wyszło. Gdy otrzymała wsparcie i pomoc ze strony mężczyzny, poczuła się dziwnie. Bo to chyba nie jest normalne, że ktoś obcy, kto na co dzień uczy cię o jakiś głupotach na wykładach, przejął się tobą bardziej niż ktokolwiek ze znajomych, którzy wszystko widzieli i obserwowali, pewnie robiąc między sobą zakłady o efekt końcowy. Po tych myślach, które przegalopowały jej przez umysł, łzy nadeszły jej do oczu, mimo, że Victor nie zrobił nic, co mogłoby ją zaboleć.

[Victor Neithar]

- Właśnie widzę to nic - mruknął pod nosem i delikatnie dotknął palcem jej wargi, smarując ją specyfikiem o bliżej niezidentyfikowanym kolorze. Widząc łzy w oczach dziewczyny, pomyślał, że coś ją zabolało, więc natychmiast zabrał obydwie dłonie; jedną, którą nadal przytrzymywał jej twarz i drugą, którą rozsmarowywał maść.
- Zabolało? Przepraszam, nie chciałem - powiedział współczująco, bo był tym typem facetów, którzy nie mogą patrzeć kiedy kobieta płacze, bo ich serce momentalnie mięknie.

[Sasha McLaren]

-Nie, to nic takiego...-powiedziała i zaraz się poprawiła-To znaczy tak, zabolało, ale trudno. Nie pana wina-stwierdziła i szybko otarła łzy z twarzy.-Już?-zapytała po chwili, aby dowiedzieć się, czy Neithar skończył już zabawę w pielęgniarkę i zostawi ją w spokoju. Nie, żeby dziewczyna była niewdzięczna, ale po prostu potrzebowała spokoju i samotności, a jeśli towarzystwa, to na pewno nie takiego, nie umniejszając mu w niczym, bo złego słowa nie mogła o nim powiedzieć i na pewno nigdy nie powie.