- Mam przestać? - spytał krótko, spoglądając w oczy blondynki. Był świadom, że to co teraz zrobił było bardzo ryzykowne i mógł naruszyć ich wieloletnią przyjaźń, jednak miał cichą nadzieję, że jednak tak nie będzie, a wręcz przeciwnie. Że może wreszcie będą dla siebie kimś więcej, a konkretnie parą, nad czym Adam zastanawiał się już od wielu dni, ponieważ ta kwestia nie dawała mu spokoju. Czuł, że Madison jest dla niego już kimś więcej niż tylko przyjaciółką.
-Nie wiem...-odpowiedziała z rozbrajającą szczerością. Dwie myśli biły się w jej głowie. Ona co prawda nie myślała o Adamie jako o chłopaku, jednak miał wszystkie cechy, za które można pokochać chłopaka, a tak na prawdę już go kochała... Na razie tylko jako brata.-Powinieneś?-zapytała, wpatrując się w jego oczka, przerywając to spojrzenie tylko na mrugnięcia, których i tak nie wykonywała zbyt często, będąc niemal zahipnatyzowaną.
Wzruszył ramionami, zastanawiając się nad odpowiedzią. - Nie wiem. - odparł w końcu, po czym głośno westchnął. - Miałem nadzieję, że może ty mi powiesz. - dodał po chwili, również z rozbrajającą szczerością. Zapewne byłoby o wiele łatwiej, gdyby oboje znali swoje myśli. Wtedy doszliby może szybciej do porozumienia.
-Niestety, jestem tylko małym głuptaskiem-uśmiechnęła się,bo nie jednokrotnie słyszała taki słowa od Adama. Nie miała pojęcia, choć sądziła, że jeśli tylko się całują,to nie będzie to jednak nic takiego.-Apsik-kichnęła, co nieco rozładowało atmosferę, bo musiała się od niego odkleić aby sięgnąć po chusteczkę.
- O no patrz, nie działają moje czary. - powiedział żartobliwie, przyglądając jej się przez cały czas. Miał zamiar także podać jej chusteczkę, ale nie zdążył, gdyż Madison już po nią sięgnęła. - Trzymajmy jednak kciuki do północy, może wtedy coś się zmieni. - dodał z przekonaniem.
-Zamienisz się w księcia z bajki?-zapytała nieco naiwnie, podciągając kołdrę pod brodę. Nie zapowiadało się, aby miały jakiekolwiek czary mieć miejsce. Trudno, przeżyje to przeziębienie. Ułożyła się wygodniej i spojrzała na swojego towarzysza. Musiała przyznać, że chcąc nie chcąc, jakoś inaczej na niego patrzyła w tym momencie, była ciekawa czy to zasługa pocałunków, czy może po prostu jej się to wydawało.
- Przecież już nim jestem. - rzucił w ramach żartu, uśmiechając się szarmancko i przeczesując dłonią swoje jasne włosy, tym samym wreszcie jakoś je układając, ponieważ do tej pory starczały na wszystkie strony. - Chyba w to nie wątpisz? - spytał ze śmiechem, po czym odstawił swój kubek po herbacie na pobliską szafeczkę.
-Hm, nie.-zaśmiała się, po czym posłała Adamowi buziaka, aby się ten nie obraził-Hej, Adam. Zaraziłeś się już, czy jeszcze dążysz do tego? -zapytała z uśmiechem, bo nie miała ochoty, aby ten odchodził. Wyjątkowo bardzo. Może dlatego, że wyjątkowo nie była bardzo smutna? Tylko żałowała, że nie ma Tiff przy niej.
- Wiedziałem. - powiedział nadal bawiąc się w ogromnego narcyza, a gdy już mu się to wreszcie znudziło, wrócił do bycia sobą, bo jeszcze Madison by go wyśmiała. - Cóż, jestem w trakcie. Przynajmniej gdy będę chory będę mógł uniknąć kilka dni tych niemożliwie nudnych wykładów. - odpowiedział na jej pytanie, przez cały czas uśmiechając się jednym kącikiem ust, co wyglądało niesamowicie szarmancko.
Uśmiechnęła się do niego, po czym lekko przesunęła w jego stronę-Zależy ci na tym?-zapytała uśmiechając się lekko. To chyba jest do załatwienia bez większego wysiłku ze strony Madison. Tego dnia czuła się dość... dziwnie przy Adamie, lecz zdecydowanie dobrze, tylko inaczej. Sama nie wiedziała dlaczego.
- Żeby być chorym? - spytał, aby się upewnić, po czym pokiwał twierdząco głową. - No pewnie. Zresztą, dawno nie byłem chory, a chętnie polenichowałbym sobie w łóżku, tak jak ty teraz. - dodał żartobliwie, a w myślach dopowiedział sobie, że chętnie w tym łóżku poleżałby właśnie z nią. Bardzo lubił i cenił sobie towarzystwo Madison, dokładnie tak jak całą ją.
-Myślę, że najwygodniej będzie, jak zostaniesz u mnie w takim razie-stwierdziła nieco niepewnie. Nie co dzień proponowała jakiemukolwiek chłopakowi miejscówkę w swoim łóżku, a mniej więcej właśnie to zrobiła.-Będzie wygodniej, zajmiemy się sobą nawzajem, nie będzie trzeba nas osobno niańczyć-powiedziała i stwierdziła, że teraz to już na pewno zabrzmiała dwuznacznie, a ona taka nigdy nie była.
Wysłuchał jej propozycji do końca, a spodobała mu się ona już od słów "u mnie". - Masz caaałkowitą rację. - stwierdził, po czym wstał ze skrańca łóżka, przeszedł na jego stronę i położył się obok Madison. Spojrzał na nią i przyłożył dłoń do swojego czoła. - No wiesz, to może ja się od razu położę, coś czuję, że już łapie mnie gorączka. - powiedział próbując zachować powagę.
Zmrużyła oczy, po czym pozwoliła mu się położyć tuż obok siebie. -No ładnie...-zaśmiała się. Skoro Adam był chory i miał gorączkę, to musiał się przykryć, żeby było mu ciepło. Nachyliła się nad nim i przyłożyła usta do jego czoła. W ten sposób też można było sprawdzić gorączkę-E, udajesz na razie-zaśmiała się, prostując plecy.
Pozwolił się przykryć, wygodnie rozkładając się w wielkim łóżku blondynki. Było ono zdecydowanie za duże jak dla jednej osoby. - Wcale nie. - od razu odruchowo zaprzeczył, tym samym nie chcąc, by Madison się od niego odsuwała. - Na pewno coś ci się pomyliło i powinnaś sprawdzić jeszcze raz. - stwierdził.
Nie możesz pisać nowych tematów Możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
